Het Liegend Konijn. Jaargang 4

[p. 86]

Album

Van de vriend die vond
dat foto's onzin zijn
is op zijn stem na
het gezicht verdwenen.
Zijn armen, romp en benen
heb ik weggegumd
of nee, dat deed de tijd
en heel zorgvuldig
ging dat niet, maar
of dat erg is, is een tweede.
Zijn dij is mij na jaren
bijgebleven, het litteken
dat hij daar had,
zijn zeer tevreden mond
zijn schone geur, zijn handen
die mijn heupen maten, en
vooral hoe goed het licht
hem stond en verder niets
dan het donker in zijn stem
die afscheid van me nam
en me beloofde dat we elkaar
nog jaren gingen zien
in het album van ons hoofd.

Geschreven in opdracht van Stichting Lezen Vlaanderen voor het project Fahrenheit (2005)