Het Liegend Konijn. Jaargang 4



[pagina 40]
Trein De trein rijdt over de huizen en de passagiers kijken neer op de stad alsof daar geen grassprietjes groeien maar die kunnen zij niet zien en zelfs al waren er geen grassprietjes dan nog was die stad ooit een jong meisje dat zong over groen gras en madeliefjes zoals alle jonge meisjes en allen die jonge meisjes zijn geweest en allen die hebben gekeken naar jonge en jonggeweeste meisjes en het lied in hen hoorden en meezongen, neurieden, zo stil als treinleidingen zingen wanneer was het dat zij plots niet meer mochten zingen dat hun kleren niet meer mochten dansen hun schoenen zich moesten beperken tot een droge tik o droeve dag van de droevigste dood van het vertrekken naar het werk en nooit meer terugkomen zingend