Het Liegend Konijn. Jaargang 4

[p. 20]

Een maagd als medicijn

De ijsstorm in haar ogen
luwt
geen dag

De ijsstorm in haar ogen
striemt
het nageslacht

Onschuldig vlees dat door onschuldig vlees is voortgebracht

Ooit een kind
dat neuriede of zong
en op een buiten in Virginia speelde

Hoe de tuinman daar
de dood tussen zijn benen droeg.
Zij ruggelings tegen de aarde
toen hij in het onvolgroeide
binnendrong -
de duivel met Beëlzebub verjoeg

In de vilkuil van het brein
kilt ze
paren en passanten, geile

kinkels bij de frietkraam in de straat.

Een dwaaltocht door het zwijgen.
Taalsteen in haar mond.

[p. 21]

 

Elk woord gestold, verharst

 

tot traan

 

waarin de dood als berkenzaad ligt opgesloten.

 

 

 

‘De doolhof van niet-zijn. Wond

 

onstelpbaar.

 

Spijt om een bezegeld leven

 

 

 

dat geen wortel schoot.

 

 

 

Stil de pijn,

 

bekort

 

de bloedingstijd’ -

 

 

 

staat ergens op haar memoblok geschreven.