Het Liegend Konijn. Jaargang 3

[p. 167]

Toon Tellegen

Mijn vader
stikte in zijn dagelijkse brood
en zijn miljoenen schuldenaren -

waar hij ook ging
mijn broers knisperden onder zijn voeten,
waar hij ook sliep
vergeving bungelde zachtjes in de wind -

hij kuste mijn moeder

in de schaduw van het hiernamaals,

frunnikend aan de boze knoopjes van haar ziel,
en mijn moeder riep:
‘wat doe je nu? waarom kus je me?
waarom geef je mij geen koninkrijk? nu en hier!
o alsjeblieft...!’

maar mijn vader zei: ‘amen’,

hij gaf niets,
hij is een van ons.