Het Liegend Konijn. Jaargang 3

[p. 160]

Filip Rogiers

Nagenoeg

1

zoals oude moeders het brood zegenen
kruiselings voor het aansnijden

zo sneed hij zichzelf,
sloeg hij zichzelf over vandaag

bedankte voor de spijzen
en liet zichzelf gaan

[p. 161]

2

waar gaat het heen,
als het niet waakt,

bij nacht, als zij slaapt,
en straatverlicht de kamer

ze ademt diep, stof speelt
haar op alsof het streelt

en wat we aanraakten
lijkt op tijd

en stond
en aan zichzelf genoeg

en geen plek waarop
je leven kan

ik zucht je in slaap
ik verhuis
uit mijn taal

[p. 162]

3

in letters op de muur
in alles wat we lieten
stond dat het zo, dat dit

het was, een boon die knakt,
hoe zal ik je vieren nu?
met welke taal je gebeden

niets is gebeurd
alles is geschied

[p. 163]

4

niemand vertelt
waar het gaat liggen
voorbij de woorden,

niemand schijnt
het te verzwijgen en toch
is alles zo van slag
en taal ontdaan

niemand schrikt
niemand iets gehoord
en alles toch ontluisterd