Het Liegend Konijn. Jaargang 3



[pagina 149]
Het spiegelbeeld van het hiernamaals Al die sterren in het duister, veraf en eeuwig, die als een omgekeerde kop onze nachten omvatten, verbergen voor ons het niet-bestaan; waar onze dode verwanten, beminde vrienden, zich als voor altijd verborgen hebben... En wij wachten op hun stemmen en hun gezichten, of, als dat niet kan, op één enkel teken van hen, en we willen geloven dat we ooit opnieuw samen zullen zijn. Als dat inderdaad zo is, waarom toonden dan de sterren ons na zo vele millennia nooit één enkele keer het spiegelbeeld van het hiernamaals?
[pagina 150]
Ze gaan voort prachtig en genadeloos voor onze ogen te vallen: Voor de ene een teken dat iemand is gestorven, voor de ander een teken dat iemand wordt geboren.