Het Liegend Konijn. Jaargang 3



[pagina 104]
De toestand Dit is de toestand. Laten we hem bekijken. We bekijken hem nauwkeurig. Nu zien we het pas goed: hij is onhoudbaar. We knikken. We besluiten te blijven kijken, we willen niets missen. We zien dat de toestand nog onhoudbaarder wordt. We wrijven onze ogen uit: nog nooit was hij zo onhoudbaar, en toch wordt hij nog onhoudbaarder. Hoe is dat mogelijk? We omhelzen elkaar van verbazing. Nu komen de jaren, ze krijgen vleugels, ze vliegen voorbij. We koesteren de toestand, vertroetelen hem, noemen hem onze toestand, ons toestandje, verliezen hem geen ogenblik uit het oog. Zijn almacht onwrikbaar. We wegen inmiddels al aanzienlijk minder dan een ons, en nog altijd wordt hij onhoudbaarder en onhoudbaarder. Wat moeten we doen?