Het Liegend Konijn. Jaargang 3



[pagina 55]
[Je jas heeft de kleur...] Je jas heeft de kleur van een wit, bijna aanraakbaar is je gezicht, boven je hoofd hangt sluik engelenhaar van de treurwilg. Door je ogen valt nauwelijks licht en je zit daar maar doodstil te glimlachen in een gitzwarte sneeuw. Achter je rug houdt de vlakte niet, is een wak in het licht van zomaar een dag waarin gekrast: dit wordt nooit door een dooi voltooid die er opnieuw beweging in brengt, zorgt dat het zwart krimpt en jij daar je uit- rekt, opstaat, je huis binnengaat.