Het Liegend Konijn. Jaargang 3

[p. 54]

[Het kind heeft een plaats...]

Het kind heeft een plaats, woont
in een hart dus het is. Ook

als het niet roept, er het zwijgen toe doet
en voorgoed woont het kind

in het hart en het is. In het hoofd
spreekt een heldere taal, maar onthutst

wiegt er een andere spraak die trouw
zwijgend het huizende kind in het hart

sust. Ondertussen vindt het geheugen
glasscherp een beeld terug, een licht
dat hetzelfde licht op een andere dag

loswrikt en een stem die de stilte
verdeelt en muziek die al was
die opnieuw omfloerster nu klinkt.