Het Liegend Konijn. Jaargang 3

[p. 38]

Femmes mortes. 3

O sluip nog eens, Salammbô, tijgerkat
en steek de vuren van je ogen aan.
Zij wast en wringt haar haren in de teil
in hete kelderkeuken, dorp in stad.
Geheime liefdesbrief drukt zij aan 't hart,
haar vingertip beroert de toetsen zacht.
Verboden lust muziek en liefde was
voor wie als kind zich aan de wand kan zien
op bruin portret, gekleed naar oude stijl.
In dikte tronend hief zij 't laatste glas.
De Vlaamse Noordzee doodt. ‘Ma fille, Christine!’