Het Liegend Konijn. Jaargang 3

[p. 17]

Feilloos het vers

De woest chronologische vaart van de dingen
is aan mij niet besteed, liever ik leg aan de voet
van de zomer een kogel die terug in de loop

Zo er al waren eens trillende snaren men zegt
dat daartussen een lichtflits bewaard bleef
die baarde ons latere inzicht op schrift

en zo er wellicht ooit een vinger zich uitstak
en tokkelde dat het een waarlijke aard had
die zij het sterfelijk ons toch wel trok

zo wij er zijn laat de klokken dan stilstaan
en vergeef de vooruitgang dat zij er was.
Gemakkelijk zou het nu klinken naar as

daarom bemoeilijkt zich feilloos het vers.