Het Liegend Konijn. Jaargang 2

[p. 64]

Ademsteun

Een van de dingen waar ik niet aan wen: niet kunnen zingen.
Ik bedoel dit niet koket. Ik bedoel oprecht: Ik. Kan. Niet. Zingen.

Tot mijn spijt ben ik nét muzikaal genoeg om dit te onderkennen.
Mijn zang is vals en zacht. Ik zing alleen als ik erg dronken ben.

Ik heb het nooit gekund, geen dag. Toch hoop ik elke ochtend
opnieuw dat ik bij toverslag barbiers en parelvissers galm.

Er is een grote zwarte gospelzanger in mij neergedaald
die doodverlegen zit te blozen op een bankje bij mijn huig.

Lieve God, u geeft en neemt, of u nu bestaat of niet, maar
leer mij zingen of wennen aan niet kunnen zingen. Alstublieft.