Het Liegend Konijn. Jaargang 2

[p. 27]

Eenwording

Een moeder staat kwaad zwaaiend met haar armen
brood, brood naar haar kinderen te gooien, het is
kermis, het is vroeger, het gebeurt in een dun
zwart huis in het blok van mijn hoofd, ik vergruis
op bevel huilend hoor ik het gillen minder - nee

ik draai mij om, ik bedenk mijzelf opnieuw,
ik bombardeer de muur, denk hem weg, ik vertrek
naar een huis vol kleur dat van mij is, waar ik zeg:
u, voor de duur van de rest van mijn vrijheid
stel ik dit tegenover uw slagkracht, zomerlicht,

een kast, een schaal met appels, de was die ik opvouw,
iemand die thuiskomt, al die dingen die gebeuren
en er zijn, en niemand die schreeuwt en met brood smijt.

Het gaat ons goed, moet u weten.
We hebben de mussen gevoerd, de muizenissen
opgeborgen. We zitten aan tafel zomaar te praten.
De kinderen zijn lachend gaan slapen.