Het Liegend Konijn. Jaargang 2

[p. 18]

Tachtig slagen

Ik dichtte dus ik dacht

met tachtig slagen van mijn hart;

op tachtig voeten wandelde mijn junk

de kamer uit naar de stad.

Hij dronk de natte inkt

der kranten, het onzoete koolmonoxide

der files vermengde zich met zijn zingen.

Zijn roes geschiedde

als in een koude koorts:

gedachtezangen maakten zich bekend

aan mij, die hijgend werd overrompeld

door vormen, vormend de vent.

Hij sprak en ik sprak terug,

we liepen high te spreken over god en shot

we spraken tachtig keer per minuut

de waarheid achter haar rug.

Hij legde me in de mond

jambe en amfibrachys.

Ik dichtte dus

hij bestond.