Het Liegend Konijn. Jaargang 2

[p. 15]

Juliana-dagen

We zijn wat we kwijt zijn.
Ik heb niet te bezingen,
nog in de pre-ironie beleefde herinneringen.

Veluwezoom was mijn einder,
schoolschrift mijn klad van de wereld,
vader de schaduw die gaande de zon met me meelengen zou.

We sprongen over omgevallen graven.
We telden tot honderd en vonden elkaar.
We losten in de diepe blauwe kom van zomeravonden als suiker op.

Maar achttien naderde:
een tegenligger in een rode bromfietswolk.
We keken als koeien naar andere koeien.

Alles viel om.
Boven de aarde zweefde een vrouw.
Zij zou mij melken.

De Veluwe, ach die verwelkte
en ik kreeg woorden met de wereld.
Je kon niet schieten op de mythe Hitler.

We zijn wat we kwijt zijn.
Ik heb wel een broekzak,
maar kauwgom -