Het Liegend Konijn. Jaargang 2

[p. 12]

Mummies

Bonken op 'e ierde, noch Tsjêbbe Hettinga

We zijn op een oerboerderij
we zijn in Wirdum of Weidum of Wierrum
een landschap van tergende verzen
en vaarten die draaien
om een of andere as
in het grasland maar
waar ben je waar ben je toch

Het is zo'n oude omboomde
de witte mimiek van de maan
zweeft boven het ondoordringbare
en de kraan de kraan
lekt citaten over verdriet of vertier
(de evergreen van het onzingbare)
maar ben je nog ben je nog hier

Waar waren we tussen de koeien
en loeiden ze boe of oote
onder een laaien van blauw
met diep in dat van jou
de spiegelingen van de sloten

[p. 13]

 

Het was in Wiuwert het was op de terp

 

het was in de kelder van de kerk

 

ik daalde voor jou af gelijk een held

 

naar de tot leder opgedroogden

 

de maagd van veertien (ze kreeg rozen

 

van haar minnaar de tuberculose)

 

de man met het kaakabces

 

 

 

Daar waren we weliswaar maar

 

de zon legde goudgeld op onze ogen

 

en hier zijn we nu zijn we nu toch

 

de koele nachtlucht karnende

 

kop-hals-romp ons omarmende

 

zingende iets in het Fries

 

over bruikbare botten op aarde nog