Het Liegend Konijn. Jaargang 2(2004)– [tijdschrift] Liegend Konijn, Het– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 10] [p. 10] Aldus sprak Ilya Ik droomde over Ilya Prigogine, Nobel, dood, zesentachtig, een Rus in Brussel zijnde sinds oktober toen, een korstmos op de stronk van Jesse, hij gewon het theoretisch weten rond de chaos, aan het wanordecrescendo in Rusland denkend, en de deeltjestroep in het Siberië dat kosmos heette. En even plots over mijn oude liefje, zij die haar sjekkie sneller dan de regen likte, zij die zo lekker kuste dat er vreugde in mijn mond rondzong, zij wier subliem geraaskal mijn twee lippen bond, zij wier syllaben in het dof nadroomse van mijn ochtendhoofd de scheikunde verdrong. Wij allen, mocht ik later overwegen, zoeken in de vlezen hypothese van de liefde naar het ene wat we nimmer weten, tastend naar een weg onder het bovenbijbels Bethlehemse van een satelliet die onze auto langs de afgrond sturen zou, en vinden niet. [pagina 11] [p. 11] Onomkeerbaar de natuurlijke processen, aldus sprak Ilya, het zwellen, gloeien, koelen en ontploffen de orakels tartend, groeien deed der dingen zwijnenstal, maar ook dat alles raar genoeg verband bleef houden met elkaar, o zingen. Vorige Volgende