Het Liegend Konijn. Jaargang 1

[p. 8]

De landweg

De landweg gevoederd met stof (de brandstof
van de landweg) schudt zijn vossenstaart, schuw:
Voor jij piepen kon droeg ik het rad al,
roodkoperbeslagen wiel van de liefde!^*

[Zegt hij en draagt een roekoe-ende duif, zegt
hij ‘Arcadia,’... fluistert. Adellijk
ontzwom ik een charter (1313)
en besta nog, eens een machtige heerbaan.

Nu leid ik karren rond, als gids van duister,
langs de hut van de gek waar de kaarsvlam woedt.
Gras snoert mijn strot, een zeer eenzaam voerman.

Mijn steniging op handen, ik Stefanus...,
mijn salamanderstaart zal knakken, ik zal
stil uitzien aan 't kruis van de snelweg.]

1970; gewijzigd.

* koperbeslagen tractaat van de liefde! (variant)