Het Liegend Konijn. Jaargang 1

[p. 64]

Geen engel kneep in mijn masker

Ik lig in je donsbed van sneeuw
In je kamer van sneeuw. Ik beluister
De sneeuwende klimrozenstruik
In je ramen gevlochten. Het sneeuwt
En sneeuwt op de dijken. Het sneeuwt
Zover ik kan reiken. Het sneeuwt
Als lang naar je kijken. Het sneeuwt
En sneeuwt ons in. Het sneeuwt
Ons langzaam de mond uit. Het sneeuwt

In golven, het sneeuwt, het sneeuwt ons
Blind. Wij raken bedolven
Onder een klokkende spijs
Van vlokken. Wij maken elkaar
Niet wakker. Wij raken elkaar
Niet aan en verslapen de afspraak.

Waar blijf ik nu met onze handen
Vol smeltende vlinders, je vuisten
Vol kerstmis. Waar wordt men geboren
Nu moeder bevroor, nu vader
Het stro in de fik heeft gestoken.
Geen ezel blies het vlies
Van je gezicht. Geen engel
Kneep in mijn masker van vrieskou.
Geen jezuskind krees onze ster.