Het Liegend Konijn. Jaargang 1

[p. 61]

Mijn angst is geen woord van een ander

Jaren liet je me schrikken
En was je die rennende stilte
Van honden achter de hagen
Hijgend, ik kon je niet zien.
Onzienlijk was het woord angst.
Mijn angst is een ander sindsdien.

Ieder van ons heeft de hand
In eenieder, wij mengen ons giftig
In andermans liefdesverklaring.
Je hartenbloed slaat om zich heen
In wildvreemden, ze zoeken zich zot.
Maar mijn angst is geen woord van een ander.

Ik schijn en jij straalt en wij branden
In iemand, ook wij zijn voor iemand
Een pijnlijk gespreksonderwerp.
Ook wij hebben iemand getekend
Die zich niet wou zien, toch niet zo.
En ook ik ben soms andermans haat.

Aan ons denken is angst, het wordt kouder
Vanochtend in juli, je vouwt
Je bed op in Brussel, gaat bloot
In je spiegel staan kijken naar ons.
En nergens zijn je mijn snoeren
In lieflijke plaatsen gevallen.