Het Liegend Konijn. Jaargang 1

[p. 60]

Ik laat je gezicht in het midden

Ik weet niet wie mij roept,
Waarom mijn antwoord moet.
Ik weet niet wie ik aanspreek
Als ik spreek, ik weet niet
Wie mij hoort, aanhoort
Als ik hier smeek om ons.

Ik had je bang gemeden.
Jij hebt me lang geleden
Kort van stof gemaakt.
Ik heb me vervaardigd met ons.
Het is niet gemakkelijk hier
Te gebeuren, geboren te worden.

Wij zijn niet gemakkelijk hier.
Ik laat je gezicht in het midden
En hang aan je lippen te luisteren
Naar onze praat. Zijn schering
Ben jij en zijn inslag ben ik.
En het weefsel bevingert een vreemde.

Hij weet hoe wij straks moeten heten.
Maar ik heb een heel hard hoofd
In ons en kom nooit uit mijn woorden.
Ik kom uit de woorden van ons.
Wij maken een leven lang ruzie,
Je naam heeft de mijne bezeerd.