Het Liegend Konijn. Jaargang 1

[p. 17]

Wandeling

Hoog over de klippen stampte zij,
joeg zij op de gedachte aan de dochter,
de geur van de dochter, de dochter.

Wind borstelde het lange gras
tot rimpelend, golvend watervlak.
Lachwekkend. Zon ook nog.

Zij stormde naar de volgende vallei,
naar de nieuwste hoek van de zee.

Onopgemerkt, zwijgend holde
het kind met haar mee.