Afscheid van Libertinage
In het vorige nummer hebben wij een verklaring beloofd van ons besluit, dat Libertinage niet langer zou verschijnen, maar het lijkt ons eigenlijk belangrijker onze lezers en medewerkers hartelijk te danken voor hun trouw. Zes jaar is niet bijzonder kort voor een litterair tijdschrift; als men denkt aan die bijna drieduizend bladzijden of, na aftrek van wat zijn functie heeft gehad, aan de bloemlezing die dan overblijft, dan is er eerder reden om zich te verheugen over het leven van Libertinage dan om te treuren over zijn dood.
De verklaring van die dood? Een steeds grotere moeilijkheid om die kopie te krijgen, waarvoor ons tijdschrift bestemd was. Het opnemen van grote stukken die spoedig in boekvorm zouden verschijnen was daar, hun waarde op zichzelf terzijde gelaten, wel een teken van. En de verklaring van die moeilijkheid? Een eenvoudige is er niet. Gebrek aan ambitie, te veel aan ambitie, te veel libertinage misschien, een combinatie van litteraire, sociologische, persoonlijke en toevallige factoren. Libertinage, zegt de kleine Larousse, is ‘vivre dans le désordre des idées’. Het is moeilijker gebleken erin te schrijven dan erin te leven.
Hier begint dan het laatste nummer van Libertinage, en daarmee, lezer, vaarwel.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd
