altoos te trachten van d'een deugt in d'ander voorts te gaen. Uyt het relaes der Beggyntjens ter plaetse.
Jouffr. AGNES HUBRECHTS hadde in seker Clooster Novitie geweest, in 't welk sy niet en kost blyven, haer docht dat sy naer het Beggyn-hof van Thienen gedreven wierdt: en op het selve zijnde, in de furien der stadt, en dat alles gedestrueert wierdt, dede sy groote aelmoessen. Sy gaf aen de Hooft kerk eenen gouden Kelk, en aen 't Beggyn-hof eenen Cop. Sy maekte een arme Dochter Beggyntjen, soo dat sy veel werken van bermhertigheyt dede. Haer penitentie en lyf kastydingen waren groot, niet minder hare verduldigheyt in sware ziekten: door het krimpen der zenuwen waren haere handen soo ingetrocken, dat sy niet meer bequaem en was om iet te doen, noch haer selven helpen, soo dat sy genoodtsaekt wierdt in de Infirmerye te gaen, en heeft haer leven daer voleyndt: ende uyt ootmoedigheyt en wilde sy in de Kerke niet begraven zijn, maer op het Kerk-hof. Sy stierf in 't jaer 1668. Uyt de Missiven van Jouffr. A. Marie Tombeur groote Jouffrouw.
Jouffr. ELISABETH FABRI Beggyntjen, is geprofessit op het Beggyn-hof van Thienen, had een besondere devotie om den Tempel Godts te vercieren: sy brak d'oude Autaren, en maekte nieuwe op haeren eygen kost, namentlijk den Hoogen Autaer, en dien van onse Lieve Vrouwe, soo dat sy ten naesten by (want sy seer sober soo in kleeren als in haren nootdruft was) alle de middelen van haer inkomen, en ook den arbeydt haerder handen, aen, en tot den dienst der Kerke honk, en als sy met dese noch niet toe en quam, soo segtmen dat sy gereet en getelt geldt in haer huys vondt, om de werk-lieden te betalen. Sy was soo yeverig om te sien wat in 't huys des Heeren mankeerde, dat sy dikwils de sleutels liep by de Costersse halen,