Leven van Sinte Clara

Van haer grooter sorchfoldicheit ende goedertieren provisiën voer den susteren. Dat XLII capittel

Dese heilighe, eerwaerdige abdisse en minde niet alleen die zielen harer dochteren die oec haer lichamen met wonderlijcker naersticheit dienden. Want sij dicwil inder coutheit des nachts decte met haer handen die coude susteren die sliepen. Ende die sij onmachtich sach totter gemeender strengheit der oerden te houden, die sette sij saechter maticheit te houden. Waest oec dat eenige susteren beswaert was metter becoringhen

[fol. 29ra]

ende bedructheit onvangen, die ontboet sij heimelijc ende troestese met tranen der minnen. Ende somtijt viel sij neder voer die voeten der bedructer susteren ende - als een moeder met smeken - soe matichde sij die cracht der droefheit. Ende die dochteren en waren niet ondancbaer dier weldaden haerrer moeder, mer sij gaven hem selven over met alre devociën tot haer te dienen. Die dochteren grepen die gunste der minnen inder moeder ende inder meersterssen omgrepen sij die officie der prelaetscap ende volchden nae inder voerganster den voerganc der gherechticher, verwonderden hem inder bruyt Christi die previlegiën der gheheelder heilicheit.