Leven van Sinte Clara

¶ Van Sinte Claren moeder Ortulana. Dat ander capittel

Aan desen voergenoemden hof soe was die heilighe vrouwe Ortulana die wercster ende een snelle bewaerster, metten naem ende metten wercken seer salichlijck ende vruchtbaer. Welcke vrouwe seer edel was van gheslachte, mer veel eeldere inder heilicheit, want als een goede boem heeft sij gebaert die geteykende fonteyne ende een rechtverdighe ende salige vrucht als Claren in deser werelt, die nu alder claerste blinct inden hemel.

Ortulana, die vleeschelijcke moeder van dit overscoen kint, was van edelen gheslachte van Assise geboren, ende haer man was een edel ridder ende oec haer beyden broeders. Ende hier

[fol. 2rb]

inder tijt waren sij overvloedich van aertschen rijcdomme, mer Ortulana - dat veel beeter was - was altijt sorchvoldich om rijck te worden in duechden, in geestelijcke vruchten ende om dat oncruyt uut haren hof te plucken. Al was sij gebonden inder echt, ende oeck sorge te dragen voer haer huysgesinne ende oec om die noetorsticheit des huys te besorghen, nochtans soe was sij na haer vermogen becommert met godlijcken diensten ende wrochte die wercken der bermherticheit, want sij begeerde nae alle haerre cracht die sonden uut te doen ende dat saet der duechden in haer ende ander menschen te planten ende te vermeerderen. Ende dicwile ginc sij te kercken om haer gebet te spreken; ende oec in haer selfs huys was sij dicwil alleen, becommerde haer met godlijcken dingen.

[fol. 2va]

Den weesen ende armen plach sij al visenteerende te hulpen te comen met grooter minnen ende medelijden van waerlijcker sorgen. Alst mogelijc was ende bi orlof van haren man plach sij haer dicke of te trecken; ende al waest dat sij - overmits die eerweerdicheit van haren man - ghecleet was met riddelijcken cleederen, nochtan soe bewaerde sij haer met alre naersticheit, dat haer herte daer niet af besmet en worde van binnen. Die woeninghe der wilder herten versmadese ende van die oneerlijcke fabulen ende spraken plach sij te vliën als van levenden venijn.

Ende als sij aldus altijt oec becommert was metter Passiën Ons Heeren ende altoos die in haer herte droech, soe begheerde sij met vierlijcker minnen, met al haer crachten die steden die gheheilicht waren metten duerbaren Bloede Christi, tegenwoerdelijc noch te versoeken. Ende noch de moetheit ende noch sorch\lijcheit

[fol. 2vb]

des weechs, noch die onsekerheit des gheselscaps, noch die teederheit haers lichaems, noch die edelheit des gheslachts, noch die waerdicheit des artschen gloriën en mocht haer minnende herte niet af trecken van haer opset, maer sij gaf haer blidelijc tot allen periculen ende sij voer over die zee metten pelgerims devotelijc te Heilighen Lande waert. Ende als sij die heilige steden versocht hadde, die God selver met Sijn heilighe voetstappen geheilicht hadde, soe is sij weder met bliscapen ghesont gecomen tot Assisen. Te hant ginc sij in Sinte-Michaëls kercke om daer te beden. Ende sij visenteerde met devociën te Roome die kercken der heiligher Appostelen ende oec ander heilighe steden der heiligen, met grooter innicheit ende bedructheit des herten versocht sij sonder oflaten.

Ende hoe grootelijc ende heilichlijc dese vrouwe Ortulana wanderde inden wech des Heeren en soude een corte sermoen niet uut spreken moghen te vollen

[fol. 3ra]

. Doen haer edel man gestorven was, versmaede sij dese warelt met allen haer cyerheit. Ende inden hof des Heeren beval sij haer in een strenghe bewaernisse haerre dochter. Ende aldus volherdende in den dienste Gods blencte sij met veel mirakelen. Ende doer die verdienten haers levens, soe es sij Gode bequame geweest.