In auspicatissimas nuptias doctissimi & clarissimi viri D. Johannis Leusden [...] et [...] Elisabethæ Nyepoort

Initas ac publicis votis & ceremoniis inauguratas 7. maij 1661

Alle spreken-se,

JA. Weerdich is dit blyde feest,
Dat wy outladen onsen geest,
En van den arbeydt rusten:
Dat men de sorgh, en boecken staeck:
Dat men de jonghe Bruyd vermaeck
Met alderhande lusten:

Dat men hem te verheugen poogh:

De mimmermeer ontspannen boogh
Moet slappen, of moet breken.
Die nimmer rust, of lust en heeft,
Als levendich begraven leeft.
Veel sorgen doen verbleken.

Dit paren is veel eere weerdt.

Wanneer 't dit paertje soo begeert,
Soo laten wy ons vinden,

[fol. B1r]

 

Om, met een ongeveynsde schijn,

 

Recht lustigh, en verheught te sijn

 

Met d'and're goede vrinden.

 

 

 

Maer laet ons eerst ten altar gaen,

 

Om 's Heeren naem te roepen aen

 

(Van hem komt alle segen)

 

Dat hy, wat sy ter handen slaen,

 

Altijdt voor haer te roer wil staen,

 

En hoeden hare wegen.