Lente-bloemtjes geworpen in de schoot van aangename juffers

[p. 99]

[Gy draagt in uwe handen]

Wijse: Aan een van Idaas beken.

GY draagt in uwe handen
Een felle minne-toorts,
Die yder een doet branden
In héte minnekoorts,
Wie dat gy maar komt raken
Doet gy blaken.

Maar die uw gaf dees schigjes

Tot quetsing van ons hert
Die deelden uw ook ligjes
Tot heling van de smert,
Haast kunt gy ons bevrijen,
Van dit lyen.

[p. 100]

3.

Waarom dan wilt gy lenen

 

Waar uyt mijn hertseer quam,

 

En quellen met het gene

 

Is oorsaak van de vlam?

 

Dewijl gy kunt doen enden

 

Al d' ellenden.

4.

Het bloemtje van uw jaren

 

Terwijl het staat en groeyt,

 

Wilt met een plukker paren

 

Wanneer 't nog jeugdig bloeyt,

 

Ey laet het niet verleppen

 

Wilt uw reppen.

5.

Gedenk niet dat het roosje

 

Waar op gy uw verstout

 

Gedurig soo haar bloosje,

[p. 101]

 

En aardig purper hout,

 

Neen 't geen m' in haar quam prijsen

 

Salt verliesen.

6.

Gedenk ook niet soo lange

 

Als gy ons hier blijft by

 

Het bloosen van uw wangen

 

Uw wesen even bly

 

Uw schoonheid steen en muuren

 

Sal verduren.

7.

Al spant gy nu de kroon, en

 

Al zijt gy rijk van geur

 

De jaartjes noyt verschoonen,

 

Maar rooven uwe kleur,

 

Wel laat dan 't bloempje pluyken

 

Van syn struyken.

[p. 102]

8.

Soo lang de min komt stralen,

 

En sluypt uyt uw gesigt,

 

Soo lang wy ook inhalen

 

Het minnelijke ligt

 

Uyt uwe loddre oogjes

 

Met veel toogjes.

9.

Maar als uyt onse oogen

 

Uw schoonheyt weg gaat vlien

 

Dan sult g'helaas bedrogen

 

Te laat uw dwaasheyt sien,

 

Dan sult gy nog beklagen

 

D'eerste dagen.