Lente-bloemtjes geworpen in de schoot van aangename juffers



[pagina 70]
De bekeerde. Stemme: Menuét. O wonder! Hoe konder Soo dwaas' een gedagte In my vernagten Van de minne-pijn? Ik meende vastelijk Dat het waar lastelijk Gekluystert in de minne-boey te zijn, Ik dagt die banden Sijn my tot schanden De min is enkel slaverny, en pijn.
[pagina 71]
Ik lagte, Ik agte Hem onder de gekken Die sig liet trekken Tot soo sotten daat, Dog uw bevalligheyd, Dog uw lieftalligheyd De soete sedigheyd van uw gelaat Leert aan my heden Heel wel te vreden, Dat alle wellust in de min bestaat. Want als ik De val-strik, De liefde netten Die Venus my setten
[pagina 72]
Om mijn hals bevond, Soo kust ik datelijk Heel onversadelijk De schoone banden daar sy my me bond, Sy heeft mijn sinnen Verligt van binnen Soo dat ik vreugd gevoele in mijn wond, Wanneer ik Dat sweer ik Eerst sag uw lonken Soo was straks dronken Mijn verlieft gemoet, En als ik nu ook al Uw somtijts by geval O Suveraine van mijn siel ontmoet,
[pagina 73]
Soo sijn mijn sinnen Ontroert door minnen En 'k voel de liefde in mijn kokend bloed. Waar hene Climene? Ag! schoon gy soo koel sijt Gy nogtans mijn doel zijt In de liefde baan, Ik sal onendelijk Altoos bestendelijk Uw schoone oogen ned'rig bidden aan, En door mijn smeken Uw hertje breken Tot gy my sult met volle vreugd versaan.