Lente-bloemtjes geworpen in de schoot van aangename juffers



[pagina 58]
Op haar Traantjes. Voix: Courante Madame Novelle. Gy silver beekje, dat de kaakjes van mijn Cloris nat, Gy kristalijne traantjes die het licht verduystert van haar helder aangesicht, Met sulken donkre buy,
[pagina 59]
en regenvlaag, Ik u de reden vraag, hoe 't kon ge- schieden, Want haar oogje steekt mijn in de lichte brand, Hoe quam uyt de vlam al de vochtigheyt en 't oog soo droog dese traantjes schreyd. Maar neen gewis ik mijn oordeel mis, Wanneer ik meen
[pagina 60]
dat dit is geween, Wanneer men zeyt, datge water schreyt, Wanneer men die douw agt soo koel en kou. Want al die drupjes zijn Niet anders dan een Sonneschijn Van hete straaltjes, die my overheert, En 't brandend' hert tot stof, en as verteert Wat sal de hoop eens minnaars zijn in 't end?
[pagina 61]
Waar hy sig hene wend't Nu water branden doet, En 't water weder voortkomt uyt de gloet. O Min! Buyg de sin Van mijn Afgodin Soet gesigt Dat soo ligt Dese vlammen stigt, Verschoon mijn straf, Wend uw wreedheyt af, Of soo uw behaagt Al te strenge Maagt, Dat tot gewin, Van mijn trouwe min
[pagina 62]
Het loon zy de dood Schoone 't is geen nood.