Lente-bloemtjes geworpen in de schoot van aangename juffers

[p. 41]

Juste, & Probable erreur.

Toon: Nova.

LAast als de Minne-god van verre
Sijn Moeder kreeg int oog,
Soo sloeg hy sonder lang te merren
De handen aen sijn boog,
Hy nam een schigje uyt sijn koker,
En doelde na haar hert
Dat van die vuur, en vlamme stoker

[p. 42]

 

Wel haast getroffen wert;

 

Maar Venus toornig, en ontsteken

 

Hier over riep hem toe

 

Gy deugeniet ik sal het wreken

 

Al was het met de roe,

 

Het Minnegoodje sprak met beven

 

Verwondert, en vervaart

 

Ag Moeder wilt het my vergeven

 

'k Dagt dat gy Cloris waart.