Lente-bloemtjes geworpen in de schoot van aangename juffers

[p. 37]

Madrigal aan Philis.

AAnminnelijke bloem!
Al wat Natuur tot roem,
Tot ons verwondering
Aan 's weerelts ommekring
Voor wonder wist te schenken,
Dat is alleen
Met regt, en reen
De luyster die m' in uw siet blenken;
Nu sijt gy overschoon,

[p. 38]

 

En met Ambroos beregent

 

Maar hadden uw de Goôn

 

Met sagter hert gesegent

 

(Dat ene schorter maar) dan waart gy heel volmaakt

 

Waar toe indien mijn trouwe liefde noyt geraakt,

 

Soo overtreft mijn leed:

 

Het leed dat yemand weet

 

Maar raak ik 't aangename wit,

 

En win het kostelijk besit

 

Uws schoonheyts, dat het uytvalt na mijn wil, en wensch,

 

Soo overtreft mijn luk 't luk van een sterff'lijk mensch.