Een lees- en zangboekjen voor de jeugd

N^o 100. 't Hemelsch Jerusalem (CXXXII).

1.

Jerusalem! gij schoone stad!

Hoe staat gij, Bruid, in mijn behagen!

Mijn oogen zijn van tranen nat,

Mijn harte doet ge naar u jagen.

[p. 216]

2.

Hoe boven alle schoonheid schoon

Ziet mijne ziel uw luister schijnen!

In uwen love zwicht de toon

Van menschenstem en Serafijnen.

3.

Gegroet, gij zon, en zilvren maan,

Gesternte, blinkend als robijnen!

Maar die Daarboven binnengaan

Wat zonnen zien z' u overschijnen!

4.

Schoon Vaderland! schoon Vaderland

Wat glorielicht omgeeft den troone

Van God, mijn Heer, aan alle kant;

O zalig die u eens bewone!

5.

Van louter goud is muur en trans;

Bestrooid met paarlen zijn uw paden;

En blinkend van een zachten glans,

De zielen, die door 't lichtruim waden.

6.

Hoe heerlijk blinkt de diamant,

Hoe zoet de blaauwende saffieren

Op 't wit gebloemte, dat de hand

Van de Englen strooit en om doet zwieren.

[p. 217]

7.

Uit licht en rozenwolkengloed

Zijn welfbekleedsel en tapijten;

Dáar knaagt geen kruipend wormgebroed;

Dáar kan geen tijd de schoonheid slijten.

8.

O Sion schoon! mijn eenigst lief!

Gij stoort, gij rooft mij geest en zinnen;

Maar zelfs uw roof strekt mij gerief:

Nu kan ik u-alléen beminnen.

9.

Mijn ziele roept: o Heer, wanneer,

Wanneer toch zal 'k van de aarde scheiden!

Ik min U, God - Gij weet hoe teêr;....

Al wil het vleesch mij neêrwaarts leiden.

10.

Ik leef nog in het tranendal:

De Hooge Thabor is Daarboven.

Heer! wat m' ook hier weêrvaren zal,

Laat eens mij U met de Englen loven.