Een lees- en zangboekjen voor de jeugd

[p. 3]

N^o 2. Rorate coeli (II).

1.

^(*) Dauwt, gij Heemlen, dauwt van boven!

Wijkt, o wolken, dicht geschaard!

Daal rechtvaardige, als een regen

Op deze aard!

Wees langer niet vergramd, o Heer,

Wees niet gedachtig onzer zonden!

Aanschouw uw Stad: zij ligt verwoest,

Daar Sions grootheid zinken moest;

Verlaten werd uw Huis bevonden;

Uw glans verliet Jerusalem,

Waar eens, o Heer, der vaadren stem

Uw lof en glorie mocht verkonden.

(*) Wanneer dit lied gezongen wordt, herhaalt men tusschen ieder koeplet deze vier regels, en sluit er het lied ook mede.

2.

Wij spreken schuld... wij spreken schuld.

Der zonden smet kleeft op ons-allen.

De wind der ongerechtigheid

Heeft in zijn dwarling ons verspreid

Als dorre blaadren afgevallen.

Gij wendde, o Heer, uw aangezicht

Van 't volk af, waar 't verbrijzeld ligt

Met zijner zonden duizendtallen.

[p. 4]

3.

Zie, Heer, zie onze droefheid aan,

En zend ons Hem, dien Gij zoudt geven;

Zend van de rots der woestenij

Het Lam, dat 's waerelds meester zij,

Naar Sions berge hoog verheven:

Opdat het zelf, in onzen druk,

Ons moog verlossen van het juk,

Waaronder wij gevangen leven.

4.

‘Zijt welgetroost, zijt welgetroost,

Mijn volk! vervuld zijn haast de tijden.

Hoe zit gij dus van rouw verteerd,

En steeds in dieper smart gekeerd?

Verban de vrees; ik zal u wijden.

Want zie, ik ben de Heer uw God,

De Heilige Isrêls, die u tot

Verlosser wordt in dood en lijden.’