William S. Burroughs
Op twee augustus overleed de Amerikaanse schrijver-schilder William S. Burroughs aan de gevolgen van een hartaanval. Hij was 83 jaar oud. Deze godfather van de beatniks was de laatste nog levende vertegenwoordiger van de beat generation. De literair bekendere boegbeelden Jack Kerouac (1922-1969) en Allen Ginsberg (1926-1997) (Li 1997, p. 272), legden eerder al het loodje. Beatniks, de aanhangers van de beat generation, verwierpen fatsoen en sociaal aanvaardbaar gedrag en cultiveerden een ontwortelde manier van leven. Bij Burroughs resulteerde dat in experimenten met drugs en openlijke homoseksualiteit. Hij was waarschijnlijk onder invloed toen hij in 1951 zijn vrouw per ongeluk doodschoot. Zijn turbulente leven, maakte van hem een blijvend inspirerende cultfiguur voor de jongerencultuur. De combinatie van extreme onderwerpen en experimentele schrijfstijl, maakte zijn werk weinig gewaardeerd in traditionele literaire kringen. Zijn verdiensten liggen meer op het historische en sociologische vlak. Vele vernieuwende trends en rages in de muziek, de vidieoclips en de film, vinden hun wortels in zijn leven en werk. Zijn cut-up techniek (het verknippen van verschillende bronnen tot een nieuwe, bizarre en onsamenhangende tekst), vergelijkbaar met bewerkingen in experimentele muziek, video en film, ligt hier aan de basis.
Burroughs debuteerde in 1953 onder het pseudoniem William Lee met Junkie, een grotendeels autobiografische roman, die een rauw beeld schetste van een drugsgebruiker. Naakte lunch (1959) is zijn bekendste en toegankelijkste roman. Hierin wordt de wereld van een heroïneverslaafde als symbool genomen voor het menselijke bestaan. Het kan gelezen worden als een satire op het kapitalistische Amerika van de jaren '50. In Amerika en Engeland werd het boek gecensureerd wegens twee geweldadige, pornografische passages. Het boek werd in 1991 verfilmd door David Cronenberg.
Vertaald werk:
Naakte lunch (Contact, 1992) |
Electronische revolutie (Maldoror, 1988) |
Anders (Veen, 1988) |
Steden van de rode nacht (Agathon, 1981) |
Het land in het westen (Veen, 1990) |
|
|