Leesidee. Jaargang 2

[vervolg van p. 16]

een sprookje vertelt voor de klas. Dat brengt hem soms op de rand van het groteske, maar precies die verteltoon verhindert dat de roman wegzinkt in kommer en kwel. De licht ironiserende, soms wat neerbuigende toon komt in de voortreffelijke vertaling van Maarten Polman goed tot zijn recht. Het leven is een grimmig sprookje dat ondraaglijk wordt als de liefde ter ziele is. De manier waarop dat sprookje verteld wordt, is wellicht het enige soelaas dat rest.

[Geert Swaenepoel]