|
| |
XVIII. Die camp tusschen Waleweine ende Lancelote.
Daventure seget dat si quamen
In enen mersc, daer si vernamen
Ende ne geen van allen desen
9085[regelnummer]
Sone quam daer, dan alleine
Lanceloet daer inden pleine;
Ende in die plaetse bleef niemen,
Sine bleven alle houdende sniemen
Neven der port buten den mure.
9090[regelnummer]
Ende die vanden heren daden tier ure
Den here Waleweine sitten op sijn part,
Ende trecken ter plaetsenward
In dire maniren dat hadden gedaen
Die vander stede, sonder waen.
9095[regelnummer]
Die coninc Artur nam te hant
Waleweine doe bi sire hant
Ende gebrachtene int crijt.
Hi weende alse sere ter selver tijt
Als oft hi hadde gesien al bloet
9100[regelnummer]
Al die werelt vor heme doet.
Daerna es die coninc Bohort comen
Ende hevet Lancelote genomen
Bider rechter hant, sonder waen,
Ende leitdene int crijt saen,
9105[regelnummer]
Ende hi seide: ‘Vard in nu, here!
Van desen campe daer gi in sijt!’
Ende Lanceloet seinde hem te dire tijt.
Die dach was scone ende claer:
9110[regelnummer]
Ende die sonne si sceen daer
Op hare wapine clare ende roet,
Ende die ridders waren sonder genoet.
Si liten dorsse vaste lopen:
Si gingense metten sporen nopen
9115[regelnummer]
Ende liten haer glavien sinken doe.
Ende met dat elc anderen liep toe
Soe vielen si beide te samen
Met scilde ende met lichamen,
Ende onderhorten hen daer bede
9120[regelnummer]
Met borsten ende met ansichte mede,
Dat si beidegadere, des gelovet,
Ter eerden vielen soe verdovet,
Ende soe versuft, oft si bede
Doet hadden gesijn optie stede.
9125[regelnummer]
Tirst dat hen gevoelden die parde
Ontladen, si lipen harre varde,
Dattere negeen hant an ne sloech:
Si hadden daer te doene gnoech.
Daer die twee ridders alsoe lagen
9130[regelnummer]
Mochtmen horen, die daer toe sagen,
Menegen goeden man temayeren
Ende rouwech sijn in vele maniren.
Int utinde es, sonder waen,
Mijn her Lanceloet opgestaen
9135[regelnummer]
Ende dede sine hant an sijn swaerd;
Maer hi was soe verdoeft itoewaerd
Vanden valle dien hi vel;
Ende Walewein stont op alsoe wel
Ende liep te sinen scilde na das,
9140[regelnummer]
Die hem vanden halse ontvallen was.
Hi verhief Caliburnus metter vaerd,
Des conincs Arturs goede swaerd,
Ende liep sere op Lancelote,
Ende gaf hem slage herde grote,
9145[regelnummer]
Daer hi mede pijnde den here
Ende quetstene harde sere.
Lanceloet die hadde, sonder waen.
Menegen slach daer ontfaen.
Hine sparde niet Waleweine tier tide,
9150[regelnummer]
Hine slogene sere op ander side,
| |
| |
Soe dat Waleweine enen slach gaf
Daer hi sere was verladen af.
Dus wies geen strijt al in een
Ende werd so groet onder hen tween,
9155[regelnummer]
Dat noit man so wreden ne sach
Tuscen hen tween op enen dach.
Ende die hen sach geven ende ontfaen
Die slage, mochte secgen, sonder waen,
Dat si goede ridders waren doe.
9160[regelnummer]
Die camp gedurde lange alsoe,
Dat si hen onderslogen sonder sparen
Metten scerpen swaerden ende claren,
Soe dat haer halsberge daermede
Gescort waren in meneger stede
9165[regelnummer]
Op arme ende op scouderen toe.
Ende haer scilde waren so verect doe,
D........ dor mochten steken,
Ende waren soe begonnen breken,
Dat si hen lettel hulpen mochten;
9170[regelnummer]
Ende die helme hen nine dochten.
Si waren soe gequetst van slagen
Daer si mede elc op anderen lagen,
Elc van hen tween hadde tien stonden
Alsoe sulke sevene wonden,
9175[regelnummer]
Een ander man soude bederven
Vander minster, ende sterven.
Niet bedi, al waren si moede
Vander pinen ende vanden bloede,
Dat si hadden verloren tier tijt,
9180[regelnummer]
Si hilden embertoe den strijt,
Tote dat tiersetijt leden was:
Doe moesten si resten int gras,
Alse die gene die te dier uren
Niet langere en mochten geduren.
9185[regelnummer]
Mijn her Walewein trac achter doe
Ende leende op sinen scilt daertoe,
Dat hi daerbi, al sonder waen,
Sinen adem mochte weder ontfaen;
Ende Lanceloet heeft oec also gedaen.
9190[regelnummer]
Alse Bohort dit sach hi seide saen:
‘Nu alre irst hebbic duchte
Om Lancelote ende vruchte
Als hi moet ruste hebben daer binnen
Eer hi enen riddere can verwinnen.’
9195[regelnummer]
Hestor seide: ‘Here ic weet wel,
Dat minen broder dit gevel,
Dats dore Waleweins wille gesciet;
Hine hads ander gedaen niet;
9200[regelnummer]
Over den vroetsten riddere van ertrike.’
Die coninc Bohort sprac mettesen:
‘In can geweten wats sal wesen.
Ic wilde hebben gegeven nu
Al dat in die werelt es, secgic u,
9205[regelnummer]
Ward min, ende ic inden pleine
Ware nu jegen min her Waleweine;
Bedie de camp soude sekerlike
Nu inde nemen cortelike.’
Aldus was van hen tween di strijt;
9210[regelnummer]
Maer die een was tier tijt
Boven den anderen allettel doe.
Maer saen alst quam daertoe
Dat min her Walewein dat gesach,
Dattet was oppenbaerlike middach,
9215[regelnummer]
Liep hi soe sere op Lancelote,
Ende gaf hem also sulke stote,
Als oft hi binnen dien dage
Niet ware comen te slage.
Hi liep op doe so wonderlike
9220[regelnummer]
Lancelote, ende soe stoutelike,
Dat Lanceloet al temayert ward
Ende sprac te hem selveu metter vard:
‘Sekerlike van desen man donct mi
Dat een duvel oft een geest si;
9225[regelnummer]
Want ic seide en letel vor desen
Alsickene........... wesen
Met wapine verwonnen tien tiden;
Ende hi es nu in sine slage
9230[regelnummer]
Alse versch oft hi inden dage
Op niemanne hadde teneger tijt
Geslegen slach oft gehad strijt.’
Dusgedane sprac daer inden pleine
Lanceloet van min her Waleweine,
9235[regelnummer]
Dat hi was van sire dapperhede
Gebetert, ende van crachte mede
Alse die wile van middage quam;
Maer nadien dat iet vernam,
Hadde hi geweest vor desen
9240[regelnummer]
Tonder al lettel, als wi lesen.
Ende Lanceloet, die dit wiste wel,
Hadde hem geweest te meer fel,
Om dat hine gerne vor middach
Hadde doen lien opten dach;
9245[regelnummer]
Maer dat en consti niet gedoen.
Nu quam alsoe alst hadde geploen
Menegen dach daer te voren:
Sine cracht, die hi hadde verloren,
Quam hem weder, dat secgic u,
9250[regelnummer]
Alse gi hier selt horen nu.
Het ne begonste niet te dier stede,
Maer in allen steden mede
Wies te middage sine cracht,
In soe wat steden dat hi vacht.
9255[regelnummer]
Ende om dat enege liede souden
Willen over favelen houden
So salict tellen, alsict vernam,
Wanen dat hem dese cracht quam.
Het was waer, als gi moget horen,
9260[regelnummer]
Alse min her Walewein ward geboren,
Hi was in desen lande vrie
Geboren int lant van Orcanie:
Die stede was Verdelone geheten.
Als hi was geboren, suldi weten,
9265[regelnummer]
Dat sijn vader daer af tien tide,
Die coninc, was sere blide,
Ende dede dat kint dragen met vlite
Daer bi in een foreest, tenen hermite.
Die bermite was een heilech man,
9270[regelnummer]
Ende God dede miraclen dan
Dor hem, dat hi maecte, twaren,
Recht die gene die crople waren,
Ende die blinde dede hi sien;
Ende dede vele miraclen gescien
9275[regelnummer]
Dor die minne van den goden man.
Die coninc sinde hem sijn kint dan,
Dat hi niet wilde gehingen
Dat ander man doepte no ontfinge.
Tirst dattie goede man sach tkint,
9280[regelnummer]
Ende hi wiste wiest was tgint,
Hi doepet, dat suldi weten,
Ende deet na hem sel ven heten:
Die name was Walewein, bedi
Alsogedanen name hadde hi.
9285[regelnummer]
Ende dat kint was, sonder sage,
Gedoept optie wile van middage.
Alse dat kint hadde doepsel ontfaen
Sprac een vanden ridderen saen,
Die dat kint hadde gebracht daer,
9290[regelnummer]
Ende seide tot hem al oppenbaer
‘Doet soe van desen kinde nu,
Dat hem dit conincrike van u
Beloven moge ende tkint mede,
Alst tijt sal comen ende stede
9295[regelnummer]
Dat tkint wapine dragen sal.’
Die goede man, die dit horde al,
Seide: ‘Her riddere, dat besiet,
Dat gelove en comt van mi niet,
Maer van onsen here allene:
9300[regelnummer]
Sonder hem ne comt gratie gene.
| |
| |
Niet bedie mocht also bi desen
Kinde bi mire beden wesen
Dat hi gracieuser riddere ware
Dan een ander, ic wilt wel daernare,
9305[regelnummer]
Want het donct mi scone wesen.
God mach al doen van desen
Sinen wille. Maer wetet wel,
Dit kint en sal niet wesen fel
Jegen [goede] ende jegen die gerechte.
9310[regelnummer]
Eest in gedinge, eest in gevechte,
Maer jegen die valsce entie quade
Saelt oec wesen sonder genade,
Alsoe vele sie icker hier nu an.’
Doe sprac die riddere, die goede man:
9315[regelnummer]
‘Bericht mi vort, des biddic u,
Want gijt wel doet, wildi, nu.’
- ‘Blivet met mi tnach ende ic sal
U morgen doen weten te secgen al,
Wat manne dat hi sal wesen,
9320[regelnummer]
Ende hoe goet riddere tot desen.’
Die boeden bleven dien nacht daer,
Ende opten anderen dach daernaer,
Alse die goede man hadde gedaen
Sine messe, hi seide hen saen:
9325[regelnummer]
‘Gi heren, van desen kinde
Salic secgen dat ic vinde,
Dat hem staet riddere te sine,
Ende sal dogen menege pine;
Ende alse lange alsi leven mach
Nembermer verwonnen mogen sijn;
Bedie het es bider beden mijn
Soe vele gebetert in desen,
Weltijt dat middach sal wesen,
9335[regelnummer]
Om dattet tier wilen ontfinc
Doepsel, so sal, in waerre dinc,
Sere beteren hem sine cracht,
In wat steden dat es, ende sine macht.
Hoe pinen hi sal hebben leden
9340[regelnummer]
Vor dien tijt, ende moylijcheden,
Hi sal, alst comen sal te desen,
Al verse, dapper ende licht wesen,
Ende mach seker sijn dat hi tien tide
Nembermer verwonnen werd in stride,
9345[regelnummer]
No van wapinen sterven sal.’
Die dinc gevel daerna dus al
Als hem hadde geseit di goede man:
Alst middach was hi beterde dan
Van crachte, van machte, waer dat hi was.
9350[regelnummer]
Menech goetman gevoelde das,
Bedi hi sloech doet ende verwan
Bi desen menegen vromen man;
Want alsi jegen enen riddere vacht
Liep hi hem op met al sire cracht
9355[regelnummer]
Tote dat ten middage quam;
Ende alse hi den middach vernam,
Ende die ander was mode sere,
Ende hi lettel doen mochte mere,
Ende hi der ruste wel begaerde,
9360[regelnummer]
Dan liep hem Walewein op so harde,
Alse die versch ende dapper was dan,
Soe dat hine te hant verwan.
Bi deser saken soe ontsagen
In anderen tijt dan na middagen
9365[regelnummer]
Vele ridders, na minen wane,
Jegen hem in campe te gane.
Dese gracie hadde Walewein dan
Bider bede vanden goeden man,
Ende dit bleec wel an sine cracht
9370[regelnummer]
Daer hi jegen Lancelote vacht;
Bedie men word geware das,
Dat hi vorden tijt so mode was
Dat hi die raste bi node nam;
Mare alse die cracht wederquam,
9375[regelnummer]
Alsi bi costumen te doene plach,
Hi sloech op Lancelote slach in slach,
Soe dattie hadde gesien di slage
Soude donken dat hi in dien dage
Noit ne hadde geslegen slach;
9380[regelnummer]
Want hi soe dapperlijc anlach
Lancelote, met soe groter wreetheden,
Dat hine dede bloden te tien steden,
Ende haestene sere bi dien saken
Dat hine waende gelovech maken.
9385[regelnummer]
Hi pensde wel, mocht hine binnen
Den middage niet verwinnen,
Hine sout te hoefde niet comen dan,
Ende ginc hem te meer liegen an
Met swaren [slagen] die hem doe gaf;
9390[regelnummer]
Ende scorde hem sinen halsberch af,
Ende sloech hem met gewilde
Grote sticken van sinen scilde.
Alse Bohort werd geware das,
Dat Lanceloet so sere tonder was,
9395[regelnummer]
Dat sine were doe was clene
Die hi dede, sonder dogen allene,
Doe [riep] aldus soe lude Bohord,
Dat vele liede horden sine wort:
‘Ay God, here van hemelrike,
9400[regelnummer]
Wat sie ic hier oppenbaerlike!
Ay proueetse, waer sidi nu gevaren,
Die u dicke soe wel const baren?
Ay here, sidi betovert nu,
Dat ic nu sie soe sere tonder u
9405[regelnummer]
Allene bi enen riddere wesen?
Ic hebbe u gesien vor desen,
Allene dede proueetsen mere
Dan hadden mogen doen namelike
9410[regelnummer]
Twee di beste ridders van ertrike!’
Die camp gedurde, sonder sage,
Aldus tote naden middage,
Dat Lanceloet dede lettel of clene
9415[regelnummer]
Daer hi een deel binnen bequam
Dat hi sinen adem weder nam,
Ende van crachte bequam aldaer,
Dat hi min heren Waleweine daernaer
Sere opliep sonder verdrach,
9420[regelnummer]
Ende gaf hem enen swaren slach
Op sinen helm, daer hine mede
Sere canceleren doe dede;
Ende hi was soe sere verladen
Van dien slage ende van dien daden,
9425[regelnummer]
Dat hi moeste al ongespart
Bi node trecken achterward.
Ende Lanceloet liep hem doe op harde
Ende slogene soe sere metten swarde,
Soe dat Walewein in merre vresen
9430[regelnummer]
Was dan hi oit hadde gewesen.
Ende bi dat hi hem in aventuren sach
Van scanden tontfane op dien dach,
Ne mochte hi hem niet verweren
Jegen Lancelote ende doen deren,
9435[regelnummer]
Vergramdi hem soe in die noet
Dor die scande die hi hadde groet,
Soe dat hem dbloet tier stonde
Spranc uten nese ende uten monde.
Die camp gedurde in desen done
9440[regelnummer]
Van dien tween ridders toter noene,
Ende si waren beide daertoe bracht,
Dat si waren sonder macht;
Ende die plaetse si was al daer
Met malien gestroit vorwaer,
9445[regelnummer]
Die vanden halsbergen vilen ter stede,
Ende met sticken van scilden mede.
En was haer negeen so wel gesont
Hine hadde restens te donc ter stont:
Hadden si twee ander ridders gewesen
9450[regelnummer]
Si waren lange doet vor desen.
| |
| |
Ende aldus gedurde die strijt
Tuscen hen tween toter vesperlijt.
Ende min her Walewein was soe sere
9455[regelnummer]
Cume sijn swaerd gehouden mochte;
Ende Lanceloet met pinen versochte
Waleweine ende liep op hem metter vaerd.
Somtijt dreef hine achtenwaerd,
Somtijt Walewein, na dat quam getal
9460[regelnummer]
Dat si heide gedogenden al.
Aldus daer deen den anderen dreef,
Soe dat Walewein al stille bleef
Staende ende conde nemmer geslaen:
Ende Lanceloet oec bleef staende saen
9465[regelnummer]
Van moetheide mede, sonder beide,
Ende trac bi haren Waleweine ende seide:
‘Ay live her Walewein, ic segt u
Dattet wel ware redene nu,
Na dattie tijt es comen hare,
9470[regelnummer]
Dattic vanden berope quite ware
Dat gi te miwaerd hebt gedaen;
Bedie ic hebbe mi, sonder waen,
Bescermet in desen stride
Jegen u toter vespertide:
9475[regelnummer]
Want die van verranessen beroept man,
Hi moetene vore vespertijt dan
Hebben verwonnen, oft hi sal
Sine clage daeraf verlisen al.
Ic secge dit, her Walewein, nu,
9480[regelnummer]
Dat gi hebt ontfermenesse in u;
Geduret lange die battalge,
Hen mach niet bliven, sonder falge,
Die een en moet hier sterven,
Ende lichte beide verderven;
9485[regelnummer]
Ende het sal onsen geslechte daernare
Verweten werden al oppenbare.
Hier omme willic u bidden dat gi
Desen strijt wilt laten jegen mi.’
Walewein antwerde: ‘Wat mins gesciet,
9490[regelnummer]
Den camp en latic mins dancs niet.’
Ende hi seide hem dese wort:
‘Ic versekere u wel, Lanceloet, vort,
En mach niet bliven die een,
En moet in den camp bliven van ons tween.’
9495[regelnummer]
Lanceloet was van deser sake
Sere drove ende tongemake,
Bedie hine wilde dat dit iet
In eneger manieren gesciet
Dat min her Walewein verlore
9500[regelnummer]
Sijn lijf, ende bi hem die doet core;
Bedie hi hadde in hem vonden meer
Vromecheiden dan hi waende eer;
Ende hi minde vele seerre dan
Goede ridders dan enech ander man.
9505[regelnummer]
Lanceloet trac hem doe derward,
Daer hi den coninc sach, ter vard,
Ende bat hem dat hi bidden soude
Min her Waleweine dat laten woude
Den camp bliven van hen tween:
9510[regelnummer]
Het moeste varinge ontgelden deen.
Doe die coninc werd geware das,
Hi sach wel dat Walewein tonder was,
Ende dat Lanceloet jegen dede
9515[regelnummer]
Hi sprac tote Lancelote saen:
‘Walewein en laet den camp niet staen;
Het ne voge hem, secgic u,
Lanceloet; gi mogetten wel laten nu,
Wildi, want gi hebt al gedaen
9520[regelnummer]
Dat gi sculdech waerd te done, sonder waen.’
Lanceloet sprac: ‘Here, en waendic van desen
Van quaetheiden niet beropen wesen,
Ic soude varen mire straten
Ende Waleweine inder plaetse laten.’
9525[regelnummer]
- ‘Sekerlike, daetdi dat,’ sprac di coninc,
‘Sone daetdi noit en gene dinc
Die mi dankeliker mochte wesen
Dan het soude sijn van desen.’
Lanceloet sprac: ‘Ic sal dan bi deser dinc
9530[regelnummer]
Bi uwen orlove wech gaen, her coninc.’
Die coninc antwerde hem te desen:
‘God moet in u geleide wesen
Alse den besten riddere die ic oit sach,
Ende den hovesten, op enegen dach!’
9535[regelnummer]
Lanceloet maecte doe sine vard,
Alse dit was gedaen, tsinen lidenward.
Alsen Hestor comen sach seidi saen:
‘Here, wat eest dat gi hebt gedaen,
Die van uwen doetslagenen viant
9540[regelnummer]
Boven sceent, ende had in u hant,
Ende van hem mocht nemen wrake,
Ende liet gaen, al was dat sake
Dat hi van verranessen beriep u!
Keert weder ende slaetene doet nu,
9545[regelnummer]
Want onse striden ende onse orlogen
Selen daerbi inden mogen,’
Lanceloet Hestore antwerde gaf:
‘Live broder, hoe sprecti dus hieraf?
Mi ware liver dat ic ware
9550[regelnummer]
Doresteken nu al oppenbare
Met ere glavien dorden lichame,
Dan ic soe goeden man sijn leven name.’
Hestor sprac doe: ‘Her Lanceloet,
Haddijs macht hi hadde u doet,
Twi ne daetdi hem niet die gelike?’
Lanceloet antwerde hem sciere:
‘Ic ne daet in gere maniere.’
Daerna sprac Bohort die coninc:
9560[regelnummer]
‘Ic ben tongemake van derre dinc,
Ende ic wane dat u hiernare
Dese dinc sal berouwen sware.’
Doe sat Lanceloet op sijn part
Ende voer indie port metter vard.
9565[regelnummer]
Ende alsi was ontwapent so vonden
Die arsaters over hem vele wonden;
Ende hi hadde gestort bloets so groet,
Een ander ware daeraf bleven doet.
Alsen Hestor sach also gewont
9570[regelnummer]
Hi was temayert tier stont
Ende vragede den meesters na desen
Oft hi iet soude mogen genesen?
Si antwerden Hestore al bloet,
Dat hi ne hadde gene noet;
9575[regelnummer]
Ende si namen te hem wel ware,
Ende daden hem sinen orbare.
Daerna sprac hi tote Bohorde
Ende tote Lyonele dese worde,
Als hem quamen daer besien:
9580[regelnummer]
‘Gi heren, ic secgu, van dien
Dat ic oit irst wapene droech
Sone haddi[c] noit sulc ongevoech,
Noch en hadde noit vrese negene
Van eens ridders lichame allene,
9585[regelnummer]
Sonder heden; so hebbic gewesen
Meer in vresen dan oit vor desen,
Want ic hadde min her Waleweine
Heden tonder inden pleine
Vore middach, dat hi clene
Maer inden middach so werd hi
Soe rasch ende soe dapper daerbi,
Ware hem bleven die dapperhede
Iet langer, ende die cracht mede,
9595[regelnummer]
In hads niet mogen ontgaen,
In ware doet bleven, sonder waen.
Ic hebs wonder in min gedochte
Wanen dat hem comen mochte,
Want hine was niet soe starc
9600[regelnummer]
Int begin alsi quam int parc.’
| |
| |
Doe antwerde hem die coninc Bohort:
‘Sekerlike, dat sijn ware wort.
Ic was om u doe meer in vresen
Dan ic noit was vor desen;
9605[regelnummer]
Ende hadde Walewein hem geconnen
Houden alsi hadde begonnen,
Gine had hem niet, sonder waen,
In levende live mogen ontgaen,
Want hine hadde in gere manire
9610[regelnummer]
U geweest also goedertiere
Alse gi hem hebt gewesen.
Ic hebbe wel gesien in desen
Dat gi twee di beste ridders sijt
Die nu sijn in die werelt wijt.’
9615[regelnummer]
Aldus hilden van deser saken
Die van Gaunes vele spraken,
Ende wonderden sere in haer gedochte
Hoe min her Walewein geduren mochte;
Bedie si waren alle seker das,
9620[regelnummer]
Dat Lanceloet die beste ridder was
Die in die wereit was, ende daer an
Was hi .xxi. jaer jonger man
Dan Walewein; want Walewein was al claer,
9625[regelnummer]
Ende die coninc Artur hadde doe
Tachtich jaer ende .xij. daertoe.
Alse Lanceloet voer uten crite
Quamen die vanden here met vlite
Tote Waleweine, daer hi hem hilt,
9630[regelnummer]
Ende leende doe op sinen scilt
Soe berect, soe onvermogen,
Hine mochte niet vele meer gedogen.
Ende settene daer op een part,
9635[regelnummer]
Ende vordene vorden coninc
Ende ontwapenden na die dinc;
Ende si vondene soe gewont,
Dat hi in onmacht viel tier stont.
Die meester seide, dat hi van desen
Sonder allene van ere wonde,
Die hadde dipe int hoeft ter stonde.
- ‘Neve,’ sprac die coninc al bloet,
‘Uwe overdaet hevet u doet,
9645[regelnummer]
Ende dat es grote scade nu;
Want van uwen geslechte, secgic u,
Nu comt nembermer riddere na desen
Soe goet alse gi hebt gewesen.’
Walewein hadde niet so vele crachte
9650[regelnummer]
Dat hi hem geantwerden machte.
Si weenden doe alle gemene
Die int here waren groet ende clene,
Alsi dus tonder sagen den here,
Want si mindene alle sere.
9655[regelnummer]
Sanderdages die coninc beval
Datmen die tinten op brake al;
Ende int lant van Gaule riden,
Ende letten ende dagen aldare
9660[regelnummer]
Tote dat Walewein genesen ware.
Des anderdages, tirst dat dach es,
Es die coninc geport van Gaunes
Ende dede in ene leitiere,
9665[regelnummer]
Die daertoe wel gemaect was,
Waleweine voren, alsict las,
Soe datten meester van hem dochte
Dat hi also niet genesen mochte.
Die coninc quam soe verre vord,
9670[regelnummer]
Dat hi dagede in ene port,
Die Marix hiet, ende bleef dare
Toter wilen datmen werd geware
Dat Walewein begonste keren
Ter baten bider hulpen ons heren.
9675[regelnummer]
Dus lach Artur die lanshere,
Daer men af spreket menege ere,
In die stat ene lange stont
Tot dat Walewein was al gesont
Ende wel mochte riden ende gaen.
9680[regelnummer]
Nu salic hier vord doen verstaen
Van enen hove dat Artur helt:
Van merre en was u noit getelt.
|
|
Auteursrechtvrij