|
| |
I. [Hoe Lanceloet den tornoy wan te Winceestre.]
Nadien dat hadde gesproken wale
Meester Wouter Mappe vanden grale
Gnoech ende sufficiantelike
300[regelnummer]
Sinen here den coninc Heinrike,
Ende vanden questen dire in lagen,
Diemen dore tgrael moeste bejagen,
Dit en dochte hem niet gnoech,
Hine wilde weten dat ongevoech
305[regelnummer]
Al ute van haren groten daden,
Hier omme was dese achterste pertie
Vanden boeke gemaect, alsics lie;
Ende hi hietse des conincs Arturs doet,
310[regelnummer]
Om datter in staet al bloet
Gescreven hoet daertoe quam,
Dat coninc Artur sinen inde nam.
Nu begint aldus meester Gautier
In desen boec te sprekene hier,
315[regelnummer]
Ende seget: Doe die coninc Artur sach
Dat daventuren van Logers op dien dach
Soe te hoefde waren comen dan,
Datter lettel souden gescien vort an,
Dedi enen tornoy crieren na desen,
320[regelnummer]
Die inden mersch te Winceesters soude wesen.
Dit was omdat hi nine woude
Dat sine ridders die wapinen laten souden.
Lanceloet, alse gi mocht horen
Lesen inden boec hier voren,
325[regelnummer]
In die queste vanden grale, daer hi sonder waen
Enen goeden man te biechten was gegaen,
Hi hadde hem daer der coninginnen
Ave gegaen ende harre minnen
Biden rade vanden goeden man.
330[regelnummer]
Hoe suver dat hi hem hilt, nochtan
Tirst dat hi te hove was comen,
Ende hi die coninginne heeft vernomen,
Binnen der irster maent mindi alse sere
Die coninginne als hi dede noit ere;
335[regelnummer]
Ende hi vel weder in die sonde also saen
Als hi anderwerven hadde gedaen.
Al haddi heme bedectelike
Gehouden vor dien tijt, ende vrodelike,
Dat nieman werd geware der minnen
340[regelnummer]
Die hi hadde metter coninginnen,
Acgravein, die Waleweins broder was,
Die noit Lancelote, alsict las,
Gemint ne hadde claerlike,
Hi wachte Lancelote so erstelike,
345[regelnummer]
Ende werd geware dat hi die coninginne
Minde doe met dulre minne.
Ende alst Acgravein doe ondervant
Harre tweer minne, hi werd thant
Blide daer af ende sere te gemake;
350[regelnummer]
Want dat Lanceloet om dese sake
Scande hebben soude ende dere,
Dit was hem liver dans conincs onnere.
Ende in die selve weke quam die dach
Daer die tornoy van Winceesters gelach;
355[regelnummer]
Ende een groet deel maecten haer vard,
Van sconincs ridderen, ten tornoiewaerd;
Maer Lanceloet daer soe wesen woude
Dattene nieman kinnen soude.
Hi dede sinen geselscepe verstaen
360[regelnummer]
Dat hi siec ware, sonder waen,
Ende dat hi in gere maniren
Den tornoy doe mochte antiren;
Maer sijn wille was, ende hi woude,
Dattere Bohort varen soude
365[regelnummer]
Ende Hestor ende oec Lyoneel,
Ende van haren geselscepe een deel.
Si seiden sine voerre niet ter stont
Nadien dat hi ware ongesont.
Lanceloet antwerde hen ter vart:
370[regelnummer]
‘Ic wilt, ende bevele u dat gire vaerd:
Porret mergen tiellike. Ic sal
Eer gi wedercomt genesen sijn al
Bi sheren hulpe van hemelrike.’
Doen antwerden si gemeinlike:
375[regelnummer]
‘Nadat gijt wilt, wi selenre varen.’
Des ander dages al sonder sparen
Porde Behort vander stede
Van Karmeloet, ende sijn geselscap mede.
Ende alse Acgravain des geware ward
380[regelnummer]
Dat si porreden ten tornoyeward,
Ende Lanceloet niet en voer mede,
Hi werd pensende daer ter stede
Dat hi ware bleven om die minne
Die hi hadde an die coninginne,
385[regelnummer]
Dat hi, alse die coninc wech ware,
Sine minne driven soude met hare.
Hi es toten coninc sinen oem gegaen,
Ende dede heme daer aldus verstaen
‘Ne vernoyets u niet, her coninc,
390[regelnummer]
Ic soude u gerne secgen ene dinc
| |
| |
In rade. Ende dat ic u wille spreken
Dat es om uwen lachter te wreken.’
- ‘Minen lachter?’ sprac die coninc;
‘Hebbic nu lachter in enege dinc?’
395[regelnummer]
Acgravein seide ten coninc ter stont:
‘Here, mi donct, dat si u nu cont,
Van Lancelote ende vander coninginnen,
Dat si hen dullike onderminnen.
Ende bedie dat si niet mogen stille
400[regelnummer]
Wel vergaderen te haren wille
Alse die coninginne u es beneven,
Soe es Lanceloet nu bi hare bleven,
Soe dat hi niet ne wille, twaren,
Ten tornoye van Winceester varen;
405[regelnummer]
Ende hi heeft sijn geselscap gesint daer.
Ende als hi sal weten oppenbaer
Dat gi wech sijt tavont oft morgen
Soe sal hi te bat sonder sorgen,
Ende bi moten metter coninginnen
410[regelnummer]
Spreken van sire firre minnen.’
Die coninc en geloefde niet van desen
Dattet waer mochte wesen;
Ne mare hi waende, sonder waen,
Dat hi hem logene dede verstaen,
415[regelnummer]
Ende seide tot Acgraveine vort:
‘Live neve, en segt nembermer dese wort,
Die ic niet gelove dat waer sijn;
Bedie ic ben seker int herte mijn
Dat Lanceloet dit in sinen gedochte
420[regelnummer]
In gere maniren pensen mochte.
Ende pijnsdijt oyt, ic wet wel,
Dat dede hem doen gene dinc el
Dan cracht van minnen, daer te gere uren
Sin no redene mogen jegen geduren.’
425[regelnummer]
Acgravain sprac toten coninc: ‘Hoe,
En wildire niet anders doen toe?’
- ‘Wat wildi wat ic doe?’ sprac die coninc.
- ‘Here, ic wille dat gi om dese dinc
Doet wachten nauwe ende spien
430[regelnummer]
Oft mense te gadere daer can gesien,
Dat gi kinnen moget dat ware.’
Die coninc antwerde daernare:
‘Doet also als gi wilt van desen:
Van mi ne suldijs niet belet wesen.’
435[regelnummer]
Acgravain seide doe: ‘Coninc, here,
In eysche u hier af nemmere.’
Die coninc pensde vele in dier nacht
Van dat hem te voren hadde bracht
Acgravain van Lancelote; ne ware
440[regelnummer]
Hine naemt int herte niet so nare,
Want hine mochte niet van desen
Geloven dat waer mochte wesen.
Nuchtens gereidem die coninc ter vard
Om te vaerne ten tornoyeward.
445[regelnummer]
Hi vermaende ridders vele
Om met hem te vaerne ten spele.
Die coninginne seide dat si soude
Gerne met varen op dat hi woude,
Want si horde secgen dat te desen
450[regelnummer]
Goet ridderscap soude wesen;
Ende die coninc antwerde hare
Dat hi niet wille dat sire vare
Te deser tijt. Altehant sweech si.
Ende die coninc dede dit bedi
455[regelnummer]
Om te provene, sonder waen,
Dat hem Acgravain dede verstaen.
Alse die coninc was in die vard,
Ende hi voer ten tornoyeward,
Hi ende die met hem waren in di rote
460[regelnummer]
Spraken vele van Lancelote,
Ende seiden van hem onderlinge,
Hine soude niet sijn ter vergaderinge.
Alse Lanceloet sconincs vaerd heeft verstaen
Es hi van sinen bedde opgestaen
465[regelnummer]
Ende heeft hem gereit, ende seide,
Daer hi quam ter coninginnen, sonder beide:
‘Vrouwe, waerd u wille, twaren,
Ic soude gerne ten tornoye varen.’
Si seide: ‘Waeromme hebdi gelet
470[regelnummer]
Soe lange, dat gi niet vort met
Alse die andere voren?’ Doe seide hi:
‘Vrowe, ic hebbe gelet bedi
Dat ic allene varen woude,
Ende dat ic daer soe comen soude
475[regelnummer]
Dat mi nieman kinnen mochte daer.’
- ‘Vrient, ic wilt wel, vorwaer.
Port alse gi wilt ter vard.’
Hi kerde doe ter herbergenwaerd
Ende bleef daer doe alden dach.
480[regelnummer]
Savons als elc op sijn bedde lach,
Ende si alle waren in slape
Wecketde Lanceloet sinen knape
Ende seide tot hem: ‘Du moets opstaen
Ende met mi riden, sonder waen;
485[regelnummer]
Ic wille ten tornoyewaerd tiden
Van Winceestre, ende met nachte riden’
Die knape gereidem metter vart,
Ende nam sijns heren beeste part,
Ende porde met sinen here tier ure;
490[regelnummer]
Ende reden dien nacht aldure,
Ende quamen opten anderen dach
Tien castele, daer die coninc Artur lach.
Lanceloet decte hem alsoe houde,
Dattene nieman kinnen soude
495[regelnummer]
Vanden ridders, dier hi daer vele
Sach porren uten castele.
Ende die coninc Artur, die nochtoe
Ten vensteren lach, werd geware doe
Lanceloets paert. Als hijt heeft versien
500[regelnummer]
Kindijt alsoe houde bi dien
Om dat hijt hem hadde gegeven naer;
Maer Lancelote ne kindi niet daer,
Bedie dat hi so bedect reet.
Mare daer hi over een water leet
505[regelnummer]
Ende sijn hoeft rechte daer kinde di coninc
Lancelote te hant bi ere dinc,
Ende hi wisdene Griflet vort
Daert nieman el siet no hort:
‘En sidi niet Lancelote aldare,
510[regelnummer]
Die gisteren seide dat hi siec ware?’
- ‘Here,’ seget Griflet, ‘dat hi
Dat hi ten tornoye wesen woude
Dat nieman weten ne soude:
515[regelnummer]
Hi bleef thus bi desen ocsoene.’
Lanceloet, die van haren doene
Nine wiste, dat sine hadden versien,
Es inden casteel comen binnen dien,
Ende sijn knape met hem, sonder waen;
520[regelnummer]
Ende hi es in ene camere gegaen,
Ende verboet dat nieman oppenbare
Seide dat hi daer in ware.
Die coninc en stic ter vensteren ontbeet,
Ende alsi siet dat Lanceloet nine leet
525[regelnummer]
Werd hi te hant des geware,
Dat Lanceloet es bleven dare.
Doe seide die coninc: ‘Griflet,
Ons en doech niet langer gelet:
Lanceloet ne donct mi niet weder comen,
530[regelnummer]
Hi hevet herberge genomen.’
Griflet sprac: ‘Here, het mach wel wesen:
Ic wane wel seker sijn van desen,
Dat hi bi nachte ridet al
Om dattene nieman kinnen sal.’
535[regelnummer]
- ‘Sidermeer dat hi hem decke wille,’
Sprac die coninc, ‘so swiges stille,
Ende ne gewaget nieman ne van dien
Dat gi Lancelote hebt gesien;
Ende ic ne saels maken gene tale.
540[regelnummer]
Dus maget verholen bliven wale.
| |
| |
Bedie want allene wi twee
Hebben gesien ende nieman mee.
Sider hi ons hem niet wilt togen
Latet ons decken daer wi mogen.’
545[regelnummer]
Die coninc es vanden vensteren saen
Met sinen geselscepe gegaen.
Lanceloet bleef inden casteel dan
Met enen vavesoer, enen riken man,
Die hadde twee scone jongelinge,
550[regelnummer]
Die ridders waren worden nuwinge
Vans conincs hant selve, twaren,
Die starc ende dapper ridders waren.
Lanceloet hevet in die zale mettien
Dier neuwer ridders scilde gesien,
555[regelnummer]
Ende sach dat si waren roet bede,
Ende sonder enegher kinnesse mede;
(Het was tien tiden costume daer,
Dat newe ridders in haer irste jaer
Gene scilde vorden, twaren,
560[regelnummer]
Dan die van ere varuen waren).
Lanceloet sprac toten here van daer binnen:
‘Here, ic bidde u bi minnen
Ende bi hovescheiden, dat gi
Desen enen scilt wilt lenen mi
565[regelnummer]
Om te dragene inden tornoye;
Ende dat u niet en vernoye
Dat gi mi leent oec di wapine
Te dragene daer over die mine.’
Doen antwerde hem die goede man:
570[regelnummer]
‘En hebdi genen scilt dan?’
- ‘Nenic, dien ic dragen wille,’ seidi;
‘Men souder mi bekinnen bi;
Ende eer ic bekint wilde wesen....
Ic soude u hier binnen laten desen
575[regelnummer]
Scilt, ende die wapine mede,
Tot dat ic kere hier ter stede.’
Doe antwerde hem aldus die werd:
‘Ic wille dat gi nemt dat gi begerd;
Deen van minen sonen es so ongesont,
580[regelnummer]
Dat hi nine mach nu ter stont
Ten tornoye varen daer gi vard;
Ende min outste sone port nu daerward.’
Ende die riddere quam daerin also houde,
Die ten tornoye varen soude;
585[regelnummer]
Ende als hi Lancelote vorsach,
Wet wel, dat hi sijns wel plach.
Hi vrachde Lancelote wie hi ware.
Ende Lanceloet seide hem daer nare,
Dat hi een vremt riddere ware,
590[regelnummer]
Uten lande van Logers comen dare;
Maer hine seide hem niet hoe hi hiet,
Ende vorder ontecti hem niet,
Sonder dat hi al eenlinge
Wilde nu ter vergaderinge
595[regelnummer]
Te Winceestre varen te hant,
Ende dat hi daeromme ruemde sijn lant.
- ‘Here,’ sprac die riddere, ‘twaren,
Ic wille daer met u varen.’
- ‘Nu laet ons varen te gadere danne,’
600[regelnummer]
Sprac Lanceloet toten jongen manne;
‘Maer ic ne wille nu ten tiden
Altoes met den dage niet riden,
Want mi soude quetsen der hitten cracht.
Maer wildi beiden toter nacht,
605[regelnummer]
Ic sal u geselscap houden gerne;
Maer anders staets mi tontberne,
Want in gere maniren dan ten tiden
Sone soudic niet willen riden.’
Die jonge riddere antwerde te desen:
610[regelnummer]
‘Here, gi donct mi soe goet man wesen,
Dat ic doen sal al uwen wille,
Ende sal hier bliven al stille.
Alst u tijt donct selewi varen
Ende porren al sonder sparen.’
615[regelnummer]
Ende Lanceloet dankede hem sere
Dat hi hem dede daer die ere.
Dien nacht es Lanceloet daer bleven.
Men heeft hem daer binnen gegeven
Ende gedaen alle die maniren
620[regelnummer]
Daermen goeden man met mach aysiren.
Die daer binnen waren si ondersochten
Vele van sinen doene; maer sine mochten
Niet daer af geweten die waerheide,
Sonder dat Lanceloets knape seide
625[regelnummer]
Tot des heren dochter, die was
Ene scone joncfrouwe, alsict las,
Ende die hem vragede herde sere
Wat manne dat ware sijn here;
Ende hi die de joncfrouwe scone sach,
630[regelnummer]
Ende met vragene so anelach,
En dorst niet al ontsecgen hare
Van dat si hem vragede tware;
Want het docht hem dorperheit wesen.
Hi seide der joncfrouwen binnen desen:
635[regelnummer]
‘Sekerlike, joncfrouwe, wats gesciet,
In macht u ontecken niet,
Bedie ic mochte met dire saken
Minen here al gram maken;
Maer sonder twivel, al dat ic u
640[regelnummer]
Sonder mesdoen mach secgen nu
Dat salic u secgen, sekerlike.
Joncfrouwe, ic weet wel, waerachtelike,
Hi es die beste riddere die levet,
Die meest met wapinen gedaen hevet.’
645[regelnummer]
- ‘Ic weets nu gnoech,’ seide die joncfrouwe.
‘Gi hebt mi wel bericht, bi mire trouwe.’
Si ginc tote Lacelote nadien,
Ende knielde neder over haer knien;
Si seide doe: ‘Edel here, ic bidde u
650[regelnummer]
Dat gi mi gevet ene gichte nu,
Bider trouwen die gi sculdech sijt
Der dinc van deser werelt wijt
Die gi meest in uwen sinne
Minnet met gerechter minne!’
655[regelnummer]
Alse Lanceloet op hare knien
Die joncfrouwe sach, hi seide mettien:
‘Ay, staet op, scone joncfrouwe!
En es gene dinc, bi mire trouwe,
Die gi moget hebben te done nu,
660[regelnummer]
In wilse gerne doen dore u.’
Si stont op ende seide: ‘Wetti
Wat gi nu hebt gelovet mi?
665[regelnummer]
Mijn rechte mouwe dragen, ende gi
Met wapinen doen sult dor di minne van mi.’
Hi gewillecoret harde saen.
Ende alse saen als hijt hadde gedaen
Werd hi bedroeft om dat belof,
670[regelnummer]
Bedie hi was wel seker daerof,
Tirst dat dit te voren quame
Der coninginnen, ende sijt vername,
Dat sijs hem ondanc soude weten,
Ende sijs node soude vergeten.
675[regelnummer]
Nochtan pensdi te dire ure
Hi soude hem setten in daventure
Om te houdene sijn belof.
Die joncfrouwe, die blide was daerof,
Si brachte Lancelote al geel
680[regelnummer]
Die mouwe an een poengeel,
Ende bat Lancelote mede alsoe
Dat hi dor hare minne doe
Met wapenen soe ten tornoye,
Dat sijs si gepait ende hebbe joie,
685[regelnummer]
Ende haer dinken moge dat si wel hevet
Die mouwe bestaet, di si hem gevet;
‘Ende wet wel, dat gi dirste ridder sijt
Die ic oyt tote deser tijt
Van eneger saken versochte;
690[regelnummer]
Ende in hadde niet in gedochte
| |
| |
Noch niet te versoekene an u
Dan bider doget die ic hope an u.’
Dus bleef Lanceloet daer binnen dan.
Savons alse die nacht ginc an
695[regelnummer]
Nam hi an sinen waerd orlof
Ende an die joncfrouwe, ende ruemde thof,
Ende dede den knape, di met hem quam,
Den scilt voren dien hi daer nam,
Ende dede sinen scilt daer laten,
700[regelnummer]
Ende voer henen sire straten,
Ende sijns waerds sone, den nacht lanc.
Des mergens eer die sonne ontspranc
Quamen si gereden, dat was waer,
Winceesters ere milen naer.
705[regelnummer]
Lanceloet sprac te sinen geselle te hant:
‘Wetti nu igeren hier int lant
Bi Winceestere enege stede
Daer wi hemelike mochten sijn bede?
Dat sagic gerne nu, bi Gode,
710[regelnummer]
Want in Winceestere varic node.’
Die jonge riddere hem antwerde gaf:
‘Here, u es wel gesciet hier af;
Want buten groten wege hierbi
Woent een edel wijf ende vri,
715[regelnummer]
Die min moye es, die blide sal wesen
Onsere, ende ons te gemake doen van al.’
Si liten den groten wech ter vard
Ende voren te hant daerward.
Alsi daer binnen waren comen,
720[regelnummer]
Ende die vrouwe heeft vernomen
Haren neve, si was blide sere
Van hem ende vanden anderen here.
Si vragede haren neve saen
Wat hi sider hadde gedaen
725[regelnummer]
Dat sine niet ne hadde gesien?
Ende si vragede hem nadien
Om sinen broder te dier stonde,
Ende oft hi iet te dier stonde
Ten tornoye soude sijn daerbi?
730[regelnummer]
Hi seide: ‘Vrouwe, neen hi;
Hi es een deel tongemake nu.’
- ‘Ende dese riddere, die hier es met u,
Wie es hi?’ vrachde hem di vrouwe.
Hi seide: ‘Vrowe, bi mire trouwe,
735[regelnummer]
In kinne niet anders desen
Riddere dan hi goet man scient wesen;
Ende om die doget die icker sie ane
Mickic margen met hem te gane
Ten tornoye ende sijn geselle tsine.
740[regelnummer]
Wi selen beide dragen ene wapine.’
Die vrowe es tote Lancelote comen
Ende heeften bider hant genomen
Ende harde vrindelijc ontfaen,
Ende dedene in ene camere gaen
745[regelnummer]
Daer si der rusten plegen souden,
Hi ende sijn geselle, oft si wouden.
Lanceloet was den nacht van aldien
Dattie vrowe mochte wel versien.
Des margens alse die dach ontspranc
750[regelnummer]
Lanceloet stont op ende maecte sinen ganc
Daer een hermite woende, daer hi
Messe horde. Als dit es gedaen
Es hi weder ter herbergen gegaen.
755[regelnummer]
Lanceloet hadde gesent sinen sciltknecht
Te Winceestere, om te sine berecht
Wie dien van binnen hulpen soude,
Ende wie hem an die van buten houden.
Die sciltknecht bracht hem mare
760[regelnummer]
Datter groet ridderscap ware;
‘Maer die meerre macht es binnen.
Dat comt bedie, dat suldi kinnen,
Dattie vander tavelronden
Binnen sijn nu ten stonden.’
765[regelnummer]
- ‘Wetstu iet an welke side sijn
Bohort ende Lyoneel, di neven min?’
- ‘Si sijn binnen, here, oft gijt gebiet.
Daden si anders sine togeden niet
Dat si dan waren vander tavelronden.’
770[regelnummer]
- ‘Wie sijn die buten sijn nu ten stonden?’
- ‘Here, daer es die coninc van Scollant,
Die van Gales entie van Yrlant,
Ende ander hogere liede gnoech;
Maer sine hebben niet wel haer gevoech,
775[regelnummer]
Gelijc dat doen die van binnen,
Van goeden lieden, dat suldi kinnen.’
Lanceloet sat op sijn paert, ende hi
Hiet sinen knape: ‘Com niet met mi;
Quaemstu met mi daer binnen
780[regelnummer]
Men soude mi bi di daer bekinnen.’
Die knape seide: ‘Ic sal gercet
Hier bliven, nadien dat gijt heet.’
Lanceloet porde metter vard,
Ende die riddere, ten tornoieward,
785[regelnummer]
Ende twee knapen di metten riddere waren.
Ende si sijn soe verre gevaren
Dat si te Winceestre sijn comen,
Ende hebben den mersch vernomen
790[regelnummer]
Die doe ute waren getreet
Ende vergadert in beiden siden.
Mijn her Walewein en droech tien tiden
Garihet sijn broeder oec mede:
795[regelnummer]
Dat hadde hen verboden die coninc,
Die wel wiste in waerre dinc
Dat Lanceloet daer soude torniren;
Ende hine wilde in gere maniren
Dat deen den anderen gave quetsinge
800[regelnummer]
Oft si josteerden onderlinge;
Hi dochte dat in eneger wisen
Tuscen hen ompais mochte risen.
Die coninc Artur es met ridderscepe
Ende met groten geselscepe
805[regelnummer]
Opwaerd gegaen den tornoy sien int plein:
Daer was met hem min her Walewein,
Ende sijn broder her Gariët.
Lanceloets geselle hevet geset
Lancelote in talen ende hem gevraget
810[regelnummer]
Welken hem te hulpene behaget?
Lanceloet seide: ‘Welc donct u
Van beiden siden donsienste hebben nu?’
- ‘Dat donct mi di van buten, here;
Die van binnen sijn goede ridders sere.’
815[regelnummer]
Lanceloet hevet geantwerd te desen
‘Laet ons dan mettien van buten wesen;
En ware gene ere te hulpene dien
Die wi int scoenste wesen sien.’
- ‘Soe laet ons hen hulpen dan!
820[regelnummer]
Dat gi wilt ic vaet nu an.’
Lanceloet es te hans ingevaren
Daer die porsse meest was, twaren,
Ende dede dors lopen metter spoet,
Ende stac enen riddere int gemoet,
825[regelnummer]
Dat hi droech ter eerden bede
Den riddere ende sijn ors mede.
Ende Lanceloet es over gevaren
Om joeste te doene, sonder sparen,
Want sine glavie was geel nochtoe.
830[regelnummer]
Ende hi stac enen anderen riddere soe,
Dat hem scilt no halsberch ter stont
Nine halp, hine heften gewont
In die luchter side ene wonde groet;
Maer hine was niet gewont ter doet.
835[regelnummer]
Hi heftene soe vanden orsse gevelt,
Dat hi daer nederlach opt velt
Sere ontaen ende tongereke.
Lanceloets glavie brac vanden steke.
Die de joeste sagen seiden saen
840[regelnummer]
Dattie neuwe riddere hadde gedaen
| |
| |
Ene goede joeste te dire ure,
Ende het moeste doen goede aventure
Soudire meer doen des gelike.
Lanceloets geselle liet lopen hastelike
845[regelnummer]
Op Hestore van Maras sonder vorst,
Ende brac sine glavie op sine borst.
Hestor stakene weder met ere
Glavien, die starc was sere,
Ende stac ter eerden al tenen hope
850[regelnummer]
Hem ende sijn paert metten lope.
Ende men waende daer wel dat Lanceloet
Ware een vanden broderen van Scaerloet.
Alse Lanceloet vor hem ter eerden vernam
Sinen geselle werd hi soe gram,
855[regelnummer]
Hi liet sijn ors lopen metter spoet:
Hi hadde ene glavie starc ende goet:
Har negeen kinde anderen twaren,
Bi dat haer wapine verwisselt waren,
Om dat si bedect wilden torniren.
860[regelnummer]
Lanceloet stakene in dier maniren
Dat hine droech vanden perde sine
Vorden Galoes Galegantine.
Walewein, die Hestore kinde gnoech,
Alse die daer sine wapine droech,
865[regelnummer]
Alsi werd geware deser dinc
Seidi tote Arture den coninc:
‘Dese riddere, bi mire trouwe,
Die op sinen helm draget di mouwe,
Hine es die gene niet, secgic u,
870[regelnummer]
Die ic waende dat gesien hadde nu;
Het es een ander endelike.
Proueetse an die kinder van Scarloet,
No mede niweren na soe groet.’
875[regelnummer]
Artur vragede hem na desen
Wie die riddere dan mochte wesen?
- ‘In weet,’ sprac Walewein; ‘ne ware
Hi es een goet man oppenbare.’
Lanceloet hadde doe soe vele gedaen,
880[regelnummer]
Dat hi sinen geselle hadde saen
Verloesset vander groter porsse,
Ende weder geholpen tsinen orsse.
Bohort quam mids dore met groter varde,
Vellende beide ridders ende parde,
885[regelnummer]
Aftreckende di helme met gewilde
Van den hoefde, van halse die scilde;
Ende quam soe verre vord, dat hi gemoette
Lancelote, dien hi nine groette,
Alse dine nine kinde ter stont,
890[regelnummer]
Ende heeftene swaerlike gewont,
Ende stakene in die luchter side
Met ere glavien starc ende stide,
Soe dat hi hem scuerde bede
Sinen halsberch ende sinen scilt mede,
895[regelnummer]
Ende velletde beide metter vard
Tenen hope, Lancelote ende sijn part.
Ne mare Lanceloet eer iet lanc
Al bescaemt op sijn paert spranc,
Alse die noit riddere ne vant
900[regelnummer]
Die hem dede soe swaren pant.
Hi gegreep ene glavie met gewelt,
Die een sciltknecht vor hem helt,
Ende rechte hem te Bohordewaerd.
Die plaetse werd hem geruemt ter vaerd
905[regelnummer]
Alse deen ende dander werd geware
Dat si waren doe soe wijchgare,
Ende om josteren onder hen tween allene;
Want dise sagen alle gemene
Hildense over twee die beste, twaren,
910[regelnummer]
Die in alden tornoy waren.
Lanceloet quam met ere groter vard
Daer gereden te Bohordeward,
Ende stakene daer vanden paerde
Soe dat hine droech ter aerde,
915[regelnummer]
Ende hem tgereide bleef tuscen di dien.
Alse Walewein dit hadde gesien
Sprac hi toten coninc te hande:
‘Bohort ne hevet gene scande
Al es hi gevallen ter mouden,
920[regelnummer]
Want hine wiste hem waer an houden.
Ende die riddere es goet man, sonder waen,
Die di twee joesten heeft gedaen
Jegen hem ende jegen Hestor mede.
Ende ware Lanceloet hier ter stede,
925[regelnummer]
Ende niet siec ware bleven te Karmeloet,
Ic soude secgen het ware Lanceloet.’
Alse die coninc verstont dese tale
Pensdi in sijn herte wale
Dat Lanceloet wel mochte wesen
930[regelnummer]
Ende loech, ende seide te desen;
‘Neve, wie dat dese riddere si,
Hi hevet wel begonnen, dat donke mi;
Ende ic wane, bi mire wet,
Dat hijt noch sal doen vele bet.’
935[regelnummer]
Ende als Lanceloet werd geware das,
Dat sine glavie tebroken was
Hi trac sijn swaerd ten selven tiden,
Ende ginc deilen in beiden siden
Grote slage in allen dele,
940[regelnummer]
Ende dede prouetse harde vele,
Soe dats alden lieden hadde wonder
Vander doget die in hem was besonder.
Ende Bohort ende Hestor, die waren
Weder opgeseten sonder sparen,
945[regelnummer]
Si dadent so wel, dat si van desen
Te rechte geprist souden wesen.
Si toenden ridderscaeps so vele,
Toesiende allen dien vanden spele,
Dat ander ridders daermede
950[regelnummer]
Exempel namen ende coenhede;
Ende si daden vele wederstote,
Wilde oft ne wilde, Lancelote.
Si hildene so cort te vele tiden,
Dat hi dor haer hande moeste liden.
955[regelnummer]
Si beletten te doene Lancelote
Vele scone vromecheit ende grote,
Ende hadde sere gebloet tier stont,
Dat hi niet hadde doe al sine macht,
960[regelnummer]
Ende si twee waren van groter cracht;
Nochtan dedi vromecheit soe vele
Mids dore die twee inden spele,
Dattie van binnen sonder sparen
Bi sijnre fortsen in gedaen waren.
965[regelnummer]
Ende Lanceloet hadde te dien tiden
Alden prijs in beiden siden;
Ende die van buten wonnen vele
Optie van binnen in dien spele.
Alse die tornoy sceden soude int plein.
970[regelnummer]
Seide tot Arture den coninc Walewein:
‘In weet wie die riddere es, en trowen,
Die opten helm draget die mowe;
Maer, op datmen trechte vonnesse gevet,
Ic secge dat hi verwonnen hevet
975[regelnummer]
Den tornoy, ende men hem in alre wijs
Sculdech es te gevene den prijs.
Inne werde te gemake meer
Wie hi es; hi hevet hier gedaen
980[regelnummer]
Soe vele ridderscaeps, sonder waen.’
Daerna sprac sijn broder Gariët:
‘In weet wie hi es, bi mire wet;
Maer hi donct mi inden sinne mijn
Die beste riddere vander werelt sijn
985[regelnummer]
Sonder Lanceloet van Lac allene.’
Dus spraken si van Lancelote int gemene.
Walewein doet sijn paert bringen tien tiden
Ende wilt naden riddere riden
Om hem sien, ende wille met sinen spraken
| |
| |
Alt selve seide Gariët also saen;
Ende sijn vanden torre neder gegaen.
Alse Lanceloet des geware ward
Dattie van binnen in die dachvard
995[regelnummer]
Al hadden verloren, hi seide
Tot sinen geselle al sonder beide:
‘Here, laet ons sceden van hier binnen;
Int bliven en es ons geen winnen.’
Doe voren si wech harre straten
1000[regelnummer]
Ende hebben in die plaetse gelaten
Enen sciltknecht verslegen met allen,
Die een ridder doet sloech bi ongevalle.
Lanceloets geselle heeft hem gevraget
Waerwaerd hem te varne behaget?
1005[regelnummer]
Lanceloet den riddere antwerde gevet,
Dat hi wille yweren te varne hevet
Daer hi dagen mach acht dage oft mere;
‘Bedie ic ben gewont sere,
Ende dat riden soude mi vernoyen.’
1010[regelnummer]
- ‘Laet ons varen te mire mouwen,’
Sprac die riddere, ‘daer wi lagen tnacht.
Si sal u ayseren met al haerre macht;
Ende en es niet verre tote daer.’
Lanceloet hevet geseit daernaer:
1015[regelnummer]
‘Hets min wille.’ Doe porden si
Daerward, Lanceloet ende hi;
Ende Lanceloet es buten allen wegen
Al willende daerwaerd geslegen.
Hi pensde dattene kinnen soude
1020[regelnummer]
Enech riddere dire omme volgen woude.
Ende alsi ter herbergen quamen,
Die daer binnen waren si namen
Lancelote ende holpen hem vanden parde
Ende deden gerne dat hi begarde.
1025[regelnummer]
Hi was bebloet ende gewont daer hi lach.
Ende alse die riddere die wonde sach
Hi werd sere tongemake te hant
Ende heeft om enen ouden riddere gesant,
Die daer bi woende ende wel conde
1030[regelnummer]
Genesen alsogedane wonde.
Tirst dattie riddere hadde gesien
Die wonde hi seide mettien
Dat hine wel waende genesen;
Maer niet soe varinge sout wesen
1035[regelnummer]
Alse hi wilde, want die wonde
Was groet ende diep te dire stonde.
Dus lach hi daer ses weken, sonder waen,
Dat hi riden mochte no gaen,
1040[regelnummer]
Nu selewi swigen hier ter stede
Van hem ende van sire aventure,
Ende spreken vanden coninc Arture,
Die vol was van groter hoveschede;
Ende van Waleweine sinen neve mede.
1045[regelnummer]
Nu hebdi vanden tornoye gehort,
Ic ga op mine materie vort.
|
|
Auteursrechtvrij