|
| |
| |
| |
LVI. Hoe Walewein Lancelote bescudde en enen camp voor hem vacht.
22750[regelnummer]
Dat Walewein ter selver stont
Sere dochte dat Lanceloet
Om dat hi daer af niet vernam,
Noch en gene boetscap quam.
Met Arturs wive der coninginnen;
Ende die coninc hine was daer niet.
Mettien hi enen knape siet:
Tote hem riep hine doe saen.
22760[regelnummer]
Hi hietene om sijn ors gaen.
(Dit was eens mergens vroe).
Men brachte hem sijn ors doe.
Hi sat doe op onvervaert,
22765[regelnummer]
Dat was dat hi varen soude.
Maer alset selve God woude
Reet hi onthier ende hi vernam
Dat hi vorden foreeste quam.
Daer sach hi licgen anden sande
22770[regelnummer]
Beide die voete ende die hande
Vanden ridders dire bleven doet.
Doe waendi dat ware Lanceloet.
Hi viel neder doe opt gras
Van rouwen die hi hadde das:
22775[regelnummer]
Hi dreef dat alre meeste seer
Dat man sal maken nembermeer,
Noch nie maketde daer te voren,
Omdat hi waende hebben verloren
Lancelote den riddere snel.
22780[regelnummer]
Sident vergout hijt hem wel.
Doen sat hi weder op sijn paert
Ende reet ten foreestewaerd
Om daer te siene hoet daer stoet.
Doe sach hi sinen geselle goet
22785[regelnummer]
Nederliggen daer int gras.
Here God, hoe blide hi doe was!
Hi beette ende weende sere
Ende seide: ‘Lanceloet, geselle, here,
Segt, wie hevet u dit gedaen?’
22790[regelnummer]
Alse Lanceloet dit hevet verstaen:
‘Soe segt mi wie sidi dan?’
Walewein antwerde hem daer an:
‘Here, Walewein es min name,
Dien herde leet es uwe mesquame.’
22795[regelnummer]
Doen her Lanceloet dat hoerde
Nu hort wat hi doe antworde:
‘Walewein, live geselle goet,
Ic hadde gewonnen den witten voet
Optie felle lione met crachte,
22800[regelnummer]
Die mi gewont hebben onsachte,
Alse gi hier nu scouwen moget;
Doe quam hier en ridder sonder doget,
Dies ic wel doe werd geware.
Ic bat hem dat hi quame hare:
22805[regelnummer]
Hi deet doe ende quam te mi.
Ic seide doe: ‘Edel riddere vri,
Ic bidde u, dat gi wel doet,
Ende voret desen witten voet
Aldaer die joncfrouwe nu si.’
22810[regelnummer]
Doe hine hadde sloech hi mi
Ende stac mede in minen lichame
Met sinen swaerde te mire mesquame.’
Ende doe Walewein horde die sake
Nam hine met groten [on]gemake
22815[regelnummer]
Ende setten vor hem op sijn gereide.
Uten woude voren si beide.
Doe hadde Walewein verhort
Over enen groten berch stoet,
22820[regelnummer]
Daer een ersatere woende vroet.
Doe voerdi Lancelote aldare,
Ende bat hem dat hijs name ware,
Ende hine genase haestelike.
Dadijt, hi souden maken rike.
22825[regelnummer]
Ende Walewein wiesde den ersatere mere
Ene const, die daertoe halp wel sere.
Ende hi sciet doe van Lancelote
Ende voer met haesten herde grote,
Daer die brullocht wesen soude.
22830[regelnummer]
Lettel wiste ieman wat hi woude
Doen hi daer inder borch quam:
Lettelgoet ieman ware nam
Wie hi was, oft wat hi wilde;
Daer was so menech ridder milde.
22835[regelnummer]
Maer eer dat quam die avont
Soe waest menegen riddere cont.
Ende het was op dien dach comen,
Dattie riddere soude hebben genomen
Tenen wive die joncfrouwe:
22840[regelnummer]
Dies was int hof doe groten rouwe
Van allen den genen die daer waren,
Dat so verre was gevaren.
Daer was een caplaen gereet:
Die joncfrouwe quam, al wast haer leet,
22845[regelnummer]
Om den riddere sijn belof te doene.
Mettien quam der Walewein die coene
Ende vrachde daer doe oppenbare
Wat manne dattie gene ware
Die de joncfrouwe hebben soude?
22850[regelnummer]
Die ridders vrachden wat hi woude?
- ‘Wat ic wille?....’ Doe sprac di quade:
‘Ic hebse gewonnen met rechter dade.’
- ‘Wonstuse?’ - ‘Jaic,’ seit hi, ‘en trouwen.
- ‘Du liges: dat sal di noch berouwen.
22855[regelnummer]
Dune ontfars mi in die helle
Ic sal wreken minen geselle,
Die di op trouwe ende op goet
Gaf te vorne den witten voet;
Ende du daets dijns selfs onnere,
22860[regelnummer]
Want min geselle was gewont sere,
Ende du wondetsene meer daertoe.
Dies biedic hier den hanscoe,
Eest dattune daers ontfaen.’
Doe antwerde die riddere saen:
22865[regelnummer]
‘Du liges vulike alse een quaet.
In wiste noit van sulker daet
Alse gijs berouwenesse hebt dan
Dan saelt wesen alte spade.’
22870[regelnummer]
Mettien so werd di camp gestade.
Echt soe sprac die riddere doe
Te Waleweine, ic segt u hoe:
‘In weet wat gi hebt vernomen,
Maer gi sijt an ene sotheit comen
22875[regelnummer]
Dat gi mi beroept, secgic u,
Van selker dinc alse gi sprect nu;
Soe hoe sore mede es gesciet,
Ic ne waers hier sculdech niet
Redene te houdene jegen u.
22880[regelnummer]
Het es so verre comen nu,
Ic weet mi selve nu so goet,
Ende van deser dinc so claer,
Ic ontsie u niet een haer.’
22885[regelnummer]
Walewein die sprac sine doget:
‘Riddere, ontsiet mi, oft gi moget!
Dat wetic wel, dat gi mi niet
Van enen cleinen hare ontsiet;
Maer God weet, ic ontsie u min.
22890[regelnummer]
In weet oft doet min domme sin.
| |
| |
Hebdi doget, gi sultse vinden.
Ic soude mi node onderwinden
So hoger dinc, ic segt u twi:
En es om geen spel, dat donct mi,
22895[regelnummer]
Hets om dlijf ende om di ere.
U met so hoger dinc beseit,
In hadde wel die waerheit
Geweten, ende oec bi welker sake.’
22900[regelnummer]
Dus bleef daer harre tweer sprake.
Des was die joncfrouwe harde vroe
Ende alle die daer waren doe,
Ende mede die haer waren hout.
Ende Walewein, die riddere stout,
22905[regelnummer]
Dede hem wapenen daer te hant:
Sinen halsberch scuddi ane,
Die hem wel sat, na minen wane;
Den wapenroc hire boven doet.
22910[regelnummer]
Men brachte hem den helm goet,
Die wel jegen slage mochte,
So wat so menne gerochte,
jegen steke ende jegen slagen.
Hine wilde des camps niet verdagen,
22915[regelnummer]
Want doe hi al gewapent was
Sijn ors, dat scone was ende groet.
Hi seinde hem daer te deser noet.
Wat hulpt dat icker vele af seide?
22920[regelnummer]
Wel geatsemert warense beide:
Daertoe waren si beide goet.
Si daden een rikelijc gemoet,
Ende si hen daer soe onderstaken,
Dat harre beider scachte braken.
22925[regelnummer]
Si vingen doe beide ten swerde,
Want elkerlijc anderen geerde.
Met nide si di swaerde verdrogen
Ende grote slage daer met slogen,
Manlijc op anderen mengen slach,
22930[regelnummer]
Dat hem wonderde wie dat sach.
Si vochten dus lange ende sere.
Die joncfrouwe sprac: ‘God onse here
Moete Waleweine nu gestarken!’
Men mochte daer sien di sparken
22935[regelnummer]
Die ut haren helmen spranc:
Si maecten daer groet geclanc,
Daer ne was en geen verdrach:
Si slogen menegen swaren slach.
Wat hulpet dat ict lanc maecte?
22940[regelnummer]
Walewein sloech doe ende geraecte
Den riddere dat hi hem clovede
Den helm ende al metten hovede,
Ten scouderen eert wederstoet.
22945[regelnummer]
Daer was een gecrijs groet:
Hi viel neder ende was doet.
Men bantene an eens perts start,
Men sleiptene (hi waes wel waerd)
Men sleiptene vord ende weder
22950[regelnummer]
Te berge op, te dale neder.
Aldus moten si alle bederven
Die hen loesheiden bewerven!
Ic daert wel nemen op min trowe,
Dat nu blide was die joncfrouwe
22955[regelnummer]
Ende alle die met hare waren.
Walewein seide doe: ‘Ic wille varen’
Besien wat sijn geselle dade.
Die joncfrouwe seide: ‘Het is te spade.
22960[regelnummer]
Ic wiste nu gerne sinen name.’
Doe sprac weder die riddere snel:
‘Joncfrouwe, men magen nomen wel;
Hi es die beste riddere die leeft
Ende die werelt binnen heft,
22965[regelnummer]
Ende die scoenste oec daer mede.’
Die joncfrouwe sprac: ‘Al mine bede
Ne hebbic dan niet verloren,
Die ic hebbe gebeden hier voren.’
- ‘Joncfrouwe, hi hetet Lanceloet.
22970[regelnummer]
In sach noit sinen genoet
Ic wiste gerne hoet met hem staet.’
Die joncfrouwe antwerde hem des:
‘Ic secgu, riddere, wat nu es:
22975[regelnummer]
Gi sult doen uwes selfs ere
Ende met mi bliven tramere;
Ende margen alse di sonne opgaet,
Oft u so int herte staet,
So vaert daer u geselle si.’
22980[regelnummer]
Doen sprac die riddere vri:
‘Joncfrouwe, ic sal doen u gebot.’
- ‘Here,’ seit si, ‘dat lone u Got.’
Doe was Walewein hovescelike
Ontfaen van menegen ridder rike.
22985[regelnummer]
Al die gene di waren dare
Namen sijns do grote ware.
Alset opten etentijt quam
Die joncfrouwe Waleweine metter hant nam
Ende dedene sitten neven hare.
22990[regelnummer]
Si nam sijns daer gode ware;
Ende die daer dienden in di zale
Plagen sijns daer harde wale.
Ende die riddere opgestaen
22995[regelnummer]
Maecten si bliscap ende spel,
Want hen allen voget wel.
Nu hort wat die joncfrouwe doet.
- ‘Walewein,’ seitsi, ‘riddere goet,
Ic weet wel gine wilt letten niet:
23000[regelnummer]
Alse gi uwen geselle siet
Quedten mi, des biddic u.
In weet wanneer ic u mer sie;
Ic biddu, dat u goet gescie,
23005[regelnummer]
Dat gi met uwen geselle weset
Onthier ende hi wel geneset,
Ende gi met hem comet hier.’
Doe sprac Walewein, die ridder fier:
‘Joncfrouwe, dat salic doen al,
23010[regelnummer]
Geeft mi God geluc ende geval.’
Doen dese tale was gedaen
Ginc si in hare camere saen,
Ende doen gingen die knapen
Waleweine saen een bedde maken,
23015[regelnummer]
Dat rikelijc was ende scone:
Al hadde hi gedragen crone
Tote Akers inden selven dage,
So mochte hire wel, sonder sage,
Op hebben gelegen harde wel.
23020[regelnummer]
Een knape starc ende snel
Brachte enen cuelc sidijn
Een ander brachte daer gedregen
Twe slapelakene niedwegen,
23025[regelnummer]
Wit gevouden ende cleene,
Daer noit man oec ne geene
So goet met ogen ne sach,
Alse daer Walewein doe op lach.
Doe si op dat bedde waren gespreet,
23030[regelnummer]
Brachte ene joncfrouwe daer gereet
Een covertuer bespringet met goude,
Die hi over hem hebben soude.
Die al die werelt ware dorgaen
Hine hadde negene so gedaen
23035[regelnummer]
Vonden, bedi si was so goet:
Tgesticte datter ane stoet
Ne coste niet so lichtelike,
Men priset vor een conincrike.
23040[regelnummer]
Een knape om Waleweine geet,
| |
| |
Doe hi dat bedde hadde vernomen
Soe rikelike ende soe goet,
Doe seide hi in sinen moet,
Daer hi so goet enech vernam.
Hi dede na dat hem was bewant
Ende ginc slapen altehant.
Ende des marge[ns] herde vroe
23050[regelnummer]
Stont hi op ende nam orlof doe,
Ende sat met haesten op sijn paert
Ende voer te sinen geselle waerd.
Doe hi quam daer hine liet
En was hi wel genesen niet.
23055[regelnummer]
Al waest hem te doene swaer
Hi moeste na hem beiden daer
Onthier ende dat hem dochte
Dat hi wapine dragen mochte,
Oft noet ware ende te doene.
23060[regelnummer]
Doe dede Walewein die coene
Jegen den ersatere alsoe,
Dat hijs blide was ende vroe,
Ende hietse beide ter selver stont
23065[regelnummer]
Si saten op so dat si vernamen
Dat si beide ter borch quamen.
Men werd hens geware saen:
Die joncfrouwe quam jegen hen gegaen
Ende hietse wellecome wesen.
23070[regelnummer]
- ‘Vrient,’ seit si, ‘sidi genesen?’
- ‘Jaic, joncfrouwe, sonder wanc,
Des moet God hebben danc.’
Walewein sprac: ‘Joncfrouwe goet,
Wat donct u best watmen doet?
23075[regelnummer]
Mijn geselle es comen nu,
Die hier gewonnen hevet u,
Dat hem worden es te sure;
Maer hine wilt op dese ure
Niet gehuwen, dat si u cont;
23080[regelnummer]
Hi willet u versten toter stont
Met sinen magen alse ridder fier;
Maer hi wilt dat gi dus blieft,
Ende dat gijs geen ongedout en drieft,
23085[regelnummer]
Al eest dat hi u dus laet.’
Die joncfrouwe, die haer wel gemaect
Antwerde: ‘Here, lude ende stille
Benic gereet te sinen wille:
Ic sal beiden, hoe dat oec si
23090[regelnummer]
Alse lange alse sijn wile si;
Ende oec salic na sinen rade
Werken beide vroech ende spade.’
Dit behagede Lancelote wel,
Want hi in nereste no in spel,
23095[regelnummer]
Noch oec om lief, no om leet.
Noch om gene dinc di hem overgeet,
Noch om al die werelt oec mede
En haddise niet genomen ter stede,
Ende omder coninginnen wille,
23100[regelnummer]
Die hi minde lude ende stille:
Dit was hem die meeste sake.
Men dede die heren wel te gemake:
Daer was bliscap ende spel groet.
Die coninginne ende oec Lanceloet
23105[regelnummer]
Saten te gadere ende spraken daer.
Hi bequam hare wel vorwaer.
Si wilde, hebbic vernomen,
Dattie brullocht ware volcomen;
Maer si scaemde hare, dat secgic u,
23110[regelnummer]
Dat sine eyschen soude nu.
Dus bleven si twe dage daer,
Ende des derdes dages daernaer
Namen si orlof beide te samen
Ende reden so verre, dat si quamen
23115[regelnummer]
Te Arturs hove te Karmeloet,
Daer doen bliscap was wel groet
Omdat si beide comen waren.
Si telden hoe si hadden gevaren
Den coninc ende der coninginnen.
23120[regelnummer]
Des waren si blide in haren sinne
Nu latic hier af die tale staen,
Ende sal u vertellen, alsict vernam;
Hoe Torec irst ter werelt quam,
23125[regelnummer]
Ende hoe hi daerna quam te hove
Ende werd een riddere van grote love.
|
|
Auteursrechtvrij