XXXVII. Van Galyas ende den riddere metter mouwen.
16820[regelnummer]
Ons seget daventure hier of,
Dat coninc Artur hilt een hof,
Daer toe quamen al die meeste.
Daer es comen terre feeste
Clarette ende haer man gevaren,
16825[regelnummer]
Die onlancs gehuwet waren.
Daer quam menech, sijt seker das.
Een riddere die hiet Galyas,
Die was Keys suster sone,
Van Rome was geboren die gone.
16830[regelnummer]
Hi quam vore den coninc staen
Ende groettene hoveschlijc, ende seide saen:
‘Her, her coninc, gi sult verstaen,
Ic hebbe u menegen dienst gedaen
Alse goet riddere doet sinen here.
16835[regelnummer]
Nu biddic u, her coninc, harde sere,
Dat gi mi doet hier ene bede
Dore uwe grote edelhede.’
Die coninc sprac: ‘Wat gi bid nu,
Bi mire cronen, ic geeft u.’
16840[regelnummer]
- ‘Here,’ sprac hi, ‘God lone u daer of,
Soe magics mi houden an u belof,
Want conincs word mogen niet keren.
Nu hord her coninc vor al dese heren,
Gi moget u scamen, sonder waen,
16845[regelnummer]
Dat gi hier vor u ogen siet gaen
Die Keyen uwen drossate sloech,
Die altoes uwe ere droech,
Waer hi was, in allen lande;
Hi verweerde dicke u scande
16850[regelnummer]
Ende hevet dicke dor u gedaen
| |
Wonder groet ende bestaen.’
Die coninc seide: ‘Her Galyas,
Wi weten wel wat Keye was:
Hine hadde noit so goden vrient,
16855[regelnummer]
Hine sprac hem lachter onverdient.
Ende ne haddict oec niet gesworen,
Gine ledet heden sonder toren
Datgi mi sprect dus nae nu.’
Galyas balh hem, dat secgic u.
16860[regelnummer]
- ‘Her coninc, hout wet ende sede,
Ende doet mi nu mine bede.’
- ‘Wat beden wildi hebben dan?’
- ‘Here, ic eysche u te campe den man
Die mijn oem Keyen sloech.
16865[regelnummer]
Ic wille wreken dat ongevoech
Opten riddere metter mouwen.
Ic weet oec wel, bi mire trouwen,
Dat hi selve oec niet en weet
16870[regelnummer]
Noch wie dat sijn vader was:
Ic saels hem doen lien, sijt seker das:
Doetene mi hebben in eenen crite,
Ende sijt alder beden quite
Die gi mi gavet heden eer,
16875[regelnummer]
Ende laet mi colen mir herten seer.’
Die coninc sprac: ‘Begeeft uwer dorperheit!
Gi hebter te vele toe gescit
Dat gi den riddere dit verweet.
Men weet int hof hoe hi heet,
16880[regelnummer]
Ende wanen oec dat hi es comen:
In horde noit sire gelike nomen.’
Galias seide: ‘Ic gelove wel des,
Dat hi een goet riddere es;
Maer dat hi sinen hogen moet
16885[regelnummer]
An min oem wrac, dan was niet goet,
Dat motic ember an hem wreken.’
Doe quam die riddere vord gestreken,
Diemen hiet metter mouwen,
Ende seide: hem soude noch berouwen
16890[regelnummer]
Derre talen ende derre blame;
‘Men weet int hof wel minen name.’
Doen antwerde heme Galyas:
‘Ie lecge u hier op, sijt seker das,
Dat gi verminket minen oem.
16895[regelnummer]
Wildijs loechgenen, nu nemt goem,
Ic does u lien. Siet hiers pant.’
(Doe boet hie hem den hanscoe thant.)
‘Ende dat sijn vader was bovier,
Des willic hem doen lien hier.’
16900[regelnummer]
Doe werd die riddere welna verwoet,
Ende nam den hanscoe metter spoet,
Ende seide: ‘Her coninc, eer wi sceden
Soe sijt seker van ons beden,
Dat elc vervolge nu sire clage,
16905[regelnummer]
Ende hi come ten virstechsten dage.’
Doe bat der coninginnen Galyas
Datsi worde sijn borge das.
Hi was haer riddere ende haer maech met,
Om dit moest sine borgen, dat wet,
16910[regelnummer]
Dat hi ten campe sal weder comen.
Daerna heeft hi orlof genomen
Ende voer wech te sinen magen
Tote dat quamen die .xl. dagen.
Maer den ridder metter mouwe
16915[regelnummer]
En eischemen borge no trouwe.
Die coninc had op hem genomen
Dat hi te campe soude comen
Tes .xl. dages, dat wisti wale.
Hier af latic bliven die tale,
16920[regelnummer]
Ende sal hier vertrecken u
Hoe hi sinen vader vard soeken nu.
|
|
Auteursrechtvrij