XXIX. Hoe Lanceloet ende Bohort die joncfrouwe verloeste die opten boem sat.
Daventure seget ons vord,
Dat nu Lanceloet ende Bohord
14305[regelnummer]
Reden en wech daer ter stede
Al sprekende onder hen beden.
Lanceloet vragede ten beginne
Wat nu dede die coninginne,
Ende hoe si metten coninc es?
14310[regelnummer]
‘Bohort, neve, berecht mi des,
Doen daer geviel dat sware verdriet
Vanden mantele?’ - ‘Jaic, here;
Daer hadde menege vrowe onnere:
14315[regelnummer]
Soe deet oec menege joncfrouwe.’
- ‘Ay Bohort, op uwe trouwe,
Hoe mochs die coninginne ontstaen?’
- ‘Here, hi cramp hare, dat wel sceen
14320[regelnummer]
Rechte tote in midden tbeen.’
- ‘Ay, wat seide die coninc dies?’
- ‘Here, dat geruechte so wies
Met Keyes amie, dat men ter stat
Alles sanders daer vergat;
14325[regelnummer]
Ende oec soe quam Walewein daer met
Ende brachte sinen broder Gariët,
Die lange hadde geweest gevaen;
Ende om dese twee soe werd daer saen
Grote bliscap in die zale,
14330[regelnummer]
Ende vanden mantele bleef di tale.’
- ‘Dats mi lief,’ sprac Lanceloet.
- ‘Ic hadde sorge harde groet
Dat min vrouwe die coninginne aldare
Iet mochte hebben jegen hare.’
14335[regelnummer]
- ‘Neensi niet; het bleef vor waer,
Ende thof sciet met bliscepen al daer.’
- ‘Dies si God gebenedijt.’
Si reden enen langer tijt
Met derre dinc onledech doe,
14340[regelnummer]
Dat si quamen gereden toe
Tenen foreeste, dat scone was.
Si reden daer in saen na das.
Ende alsi onlange waren gereden
Sagen si comen met haestecheden
| |
Ende sere dorhouwen, sonder waen;
Hi bloetde te .vij. steden daer.
Doe si hem bat quamen naer
Vrachden si hem om sinen name,
14350[regelnummer]
Ende wie hi ware, ende wanen hi quame?
Hi seide hi ware Dodineel;
‘Ende ben ontreden nu een deel
Van daer ic was wel sere bestaen
Van enen riddere, sonder waen;
14355[regelnummer]
Maer int leste slogickene doet.
Doe moestic vlien dor di noet,
Want vier ridders quamen doe,
Ende wilden mi algader toe.
Doe noeptic min ors daer ter steden
14360[regelnummer]
Ende ben hen aldus ontreden:
Dat wet ic wel, dat sijs sijn erre.’
Lanceloet sprac doe: ‘Eest iet verre?’
- ‘Jaet, here, al sonder gile,
14365[regelnummer]
Daer icse liet nu ter ure
Vor enen casteel, met enen mure,
Die so vast es ende soe goet,
Die opten muer iet wilde braken.’
14370[regelnummer]
- ‘Nu segt mi, vrient, bi wat saken
Quaemdi daer te vechten nu?’
- ‘Bi Gode, here, ic segt u.
Ic quam daer in een dal geslegen,
Dat biden castele es gelegen:
14375[regelnummer]
Daer vandic ene scone linde,
Ende daer sat op in groet ellinde
Die scoenste joncfrouwe recht daer boven:
Mi en souts nieman geloven
Seidic haer scoenheit oppenbare.
14380[regelnummer]
Ende si was gevlochten metten hare
An die telege daer ter stede,
Ende haer hande gebonden mede
Anden boem met enen baste;
Ende daerbi es gehangen vaste
14385[regelnummer]
Ene grote belle, sonder wanc,
Die daer maket een geclanc
Alse een opten boem sal gaen:
Ic waende die joncfrouwen verloesten saen,
Ende alsic opwaerd waende springen
14390[regelnummer]
Soe begonste di belle clingen;
Ende die joncfrouwe hiet mi vlien.
Ende eer ic mi wel conde omsien
Soe quam een riddere daer gereden
Met wel groter haestecheden,
14395[regelnummer]
Ende riep sere: ‘Gi laetse hier,
Her vasseel, gi sijt te fier!’
Doe sprangic af ende nam gereet
Mijn ors ende sater op, Godweet.
Ende hi quam op mi gereden daer.
14400[regelnummer]
Dus wordewi vechtende beide daernaer,
Ende slogen doet sonder beide
Alsoe alsic u hier vore seide.’
Doe seide Lanceloet: ‘Bi mire trouwen,
Gi moet ons leiden toter joncfrouwen,
14405[regelnummer]
Her Dodineel, des biddic u.’
- ‘Here, ic ben danen gesceden nu,
Ende ben gewont, alse gi wel siet:
In kere weder daerward niet.’
- ‘Gi moget coenlijc met ons varen,
14410[regelnummer]
Wi selen u harde wel bewaren.’
- ‘Wie sidi dan, dat laet mi weten.’
- ‘Vrient, ic ben Lanceloet geheten,
Ende min geselle heet Bohort.
Her Dodineel, gi sijt mesvort,
14415[regelnummer]
Dat salic wreken eer ic kere.’
- ‘Ay mi, Lanceloet, live here,
Sidi dit! Des benic blide.
Ic vare met u nu ter tide
14420[regelnummer]
- ‘Nu ridewi vaste derward dan!’
Dus keerde met hen Dodineel
Ende leidese recht tot onder den casteel,
Aldaer die linde stont beneden,
14425[regelnummer]
Daer die joncfrouwe doe op sat,
Ofse ieman verloessen soude.
Si weende ende karmde menechfoude:
‘Ay mi,’ seitsi, ‘arme keytive,
14430[regelnummer]
Dat ic nie van moder live
Ward geboren, ende ic hier nu
Liden ende vor menegen man,
Sonder mine verdiente nochtan!’
14435[regelnummer]
Doe si dreef dit grote seer
Sprac Lanceloet: ‘Joncfrouwe, vorwerd meer
Biddic u dat gi u vertroest:
Gi werd noch heden hier verloest,
Oftic blive alhier versiegen.’
14440[regelnummer]
- ‘Ay here, in ne gere wegen
Sone mogedi mi verloesten niet.
Ic bids u, here, dat gi vliet;
Mi hoetden acht ridders, dat secgic u,
Ende een esser verslagen nu,
14445[regelnummer]
Die een riddere nu sloech doet....
In weet hoe hi van hier ontscoet,
Want hier quamen vier doe ut,
Die hem volgeden over luut;
Ende drie blever, sonder waen,
14450[regelnummer]
Inden casteel, dien gi siet staen
- ‘Joncfrouwe, ic versta u wale;
Maer berecht mi nu ter stede
Hoemen u mach gewinnen mede.’
14455[regelnummer]
Here, gine moget te mi niet comen,
Het soude u scire worden benomen.’
- ‘Wie sout mi benemen dan?’
- Enech riddere, enech tyran
Ute genen castele soude comen saen
14460[regelnummer]
Ende soude u niet opwaerd laten gaen;
Dus waerd pine al verloren.’
Doe leide Lanceloet daer te voren
Opten boem gaen wel houde,
14465[regelnummer]
‘Ende die joncfrouwe saen ontbinde;
Ende wi selen wachten nu di linde
Onder mi ende Bohorde, twaren.
Comt ieman uten castele gevaren
Wi selense also hier bestaen
14470[regelnummer]
Datter ons geen ne sal ontgaen.’
Dus clam Donineel opten boem,
Ende dander twee die namen goem
Ende selen hoeden daer die linde
Die wile dat hi daer ontbinde
14475[regelnummer]
Die joncfrouwe. Ende alsoe saen
Luedde di belle, sonder waen.
Dit hebben die vier ridders vernomen,
Die om Dodinele ut waren comen.
Si quamen gereden derward
14480[regelnummer]
Wat gelopen mochte haer part,
Ende ripen van verren: ‘Gi sijt doet!’
- ‘Noch niet,’ seit hi, Lanceloet;
‘Wi leven noch, dat verstaet.’
- ‘Dat doedi,’ seit hi, ‘vule quaet,
14485[regelnummer]
Maer dat en sal niet lange wesen.’
Hi stac op Lancelote binnen desen,
Dat sijn spere brac ontwee;
Maer en dede Lancelote niet wee,
Die den genen heeft gesteken
14490[regelnummer]
Datter nembermer an es queken;
Want hi staken dor den scilt
Ende dor den halsberch met gewilt,
Dat spere dorden lichame woet.
Die gene viel vanden perde doet.
14495[regelnummer]
Ende Bohort stac oec den sinen,
| |
Dat hem saen daer moeste scinen,
Want hi brac den hals ter stat.
Lanceloet die nam saen na dat
Dodineels spere ende reet aldaer
14500[regelnummer]
Opten derden riddere daernaer,
Ende stakene soe te poente wel,
Ende den arm heeft gebroken.
- ‘Ay mi, here, nu es gewroken
14505[regelnummer]
Dese joncfrouwe alte sere!’
Alse dit horde die vierde here
Ginc hi vlien al dat hi mach.
Ende alse Bohort dat gesach
Wildi hem volgen met haesten groet.
14510[regelnummer]
Doe ripene saen daer Lanceloet:
Der joncfrouwen, des biddic u,
Hoe dat si af moge comen.’
Ende hierenbinnen heeft genomen
14515[regelnummer]
Dodineel der joncfrouwen haer
Ende hevet hare ontvlochten daer
Uten telegen, daer in was;
Ende haer hande oec na das
Heeft hi hare nu ontbonden.
14520[regelnummer]
Doe sprac Lanceloet daer ten stonden:
‘Joncfrouwe, nu comt saen hier neder:
Hier nes nieman die u daer weder
Op sal doen, bi mire trouwe.’
Aldus quam neder die joncfrouwe,
14525[regelnummer]
Die blide was van derre dinc,
Die Lanceloet in sinen armen ontfinc.
Ende doe si beide af waren comen
Soe heeft Lanceloet die corde genomen
Ende luetde so sere ende so haerde,
14530[regelnummer]
Dattie belle viel ter aerde.
Si maecte harde groet geluut,
Maer daer ne quam nieman ut,
Dire om vechten wilden mere.
Doe seide die joncfrouwe: ‘Live here,
14535[regelnummer]
Vord mi met u, her riddere vri!’
Lanceloet seide: ‘Bi Gode, dat si!’
Dus voren si henen alle vire.
Al ridende vrachde Lanceloet scire
Wat die saken hadden gewesen
14540[regelnummer]
Dat si opten boem sat vor desen?
Si seide: ‘Here, ic segt u saen.
Daer was een riddere vormaels gevaen,
Ende was geleit in dien casteel,
Ende was geheten Lyoneel,
14545[regelnummer]
Ende was oec vander tavelronden:
Dien gavic tetene ter meneger stonden,
Want mi ontfermde sijns sere;
Ende ontginc met liste die here.
Dit tegen si mi ane al over luut,
14550[regelnummer]
Dat icken halp ten stene uut,
Ende hier ombe dadense mi di scinde,
Dat si mi bonden optie linde,
Ende sworen si achte met enen rade,
Datmen mi nembermer af ne dade,
14555[regelnummer]
Die riddere selve en verloeste mi,
Die hen ontgaen es. Daer bi
Soe soudic te Kardole hebben gesint
Om Lyonele, oft daer omtrint,
Dat hi mi verloessen quame
14560[regelnummer]
Van mire groter swaerre blame,
Daer ic in lach al ongetroest.
God danc, nu hebdi mi verloest.’
Dus voren si te Karmeloet,
Daer si vonden bliscap groet
14565[regelnummer]
Vander meisniden optie ure,
Doemen vernam die aventure
Hoet daer Lancelote was vergaen.
Die coninginne quam vorwerd saen
Ende ontfinc Lancelote met bliden sinne;
14570[regelnummer]
Want die overstarke minne
Deetse spreken buten monde.
Dus latic di tale hier ter stonde
Van Lancelote ende van sinen geselle
Tote dat icker meer af telle.
14575[regelnummer]
Nu selewi swigen van desen
Ende van enen jongelinc vord lesen,
Die te hove nu sal comen;
Eest alsict hebbe vernomen
Soe salmen noch van hem sien
14580[regelnummer]
Groet wonder hier na gescien.
|
|
Auteursrechtvrij