't Kortswylige steekertie
(1654)–Anoniem Kortswylige steekertie, 't–
Auteursrechtvrij
[pagina 216]
| |
Stem. Schoonste Nimphjen, &c.Och hoe salig is die mensch!
Die sijn wensch
Noyt of seltsaem, mag gebeuren,
Och wat is de tegenspoet,
Godlijck goedt,
Vette vrugten teelt het treuren.
Stille plassen sticken swigt,
‘t Blanke ligt
Hegt an ‘t endt van bruyne daagen,
‘t Neuteboompje tiert in kreuk,
Van ‘t gebeuk,
Groove bolsters, groove slaagen.
- - - - - - - - | |
[pagina 217]
| |
Van die Iuffr. en Monsr.
Iuffr.
Wat leeft dat lieft ‘t voelt minnevier
Van d’oliphant tot op de mier.
Monsr.
De kaart, de trok, en tikke-tak,
Verquikt boven ‘t felpe jak.
- - - - - - - - Laat ons spoeden ongestoort,
Lydtsaam voort,
d’Oppervoogt ons’ wagt toeschuyven,
Sonder hem kan schapendief,
Noyt ‘t gerief,
Vyt ons’ lamre-sootje kluyven.
| |
[pagina 218]
| |
Koestren wy donnoselheyt,
Nydt’ten spyt,
Laat ons’ klosjen bly ontspinnen,
Hylig huys raadt, onder ‘t dak,
Groot gemak,
Oversorgen rabraakt sinnen.
‘t Eerste rakjen in de wint
Dat verslint,
‘t Roer wel van de kanste kielen,
Immers slaat de schoonste git,
Dickwils mis,
Overvloedt verlydt de sielen.
Kunstigh die des ‘s morgens weet,
Wat voor leedt,
d’Avont laat hem, me sal brengen,
Die ‘s nagts ziet of loon of wraak,
Hem tot taak,
Pan rechtveerdig sal gehengen.
- - - - - - - - | |
[pagina 219]
| |
Van die Iuffr. en Monsr.
Iuffr.
Mogt het naar ons’ inbeelding gan,
Daar raakten noyt een kalis aan.
Monsr.
Hy suft die trout tot hair is grys,
Trout ‘s morgens ‘s avonts ben j’et wys.
- - - - - - - - Wie hadt oyt of oyt gedogt?
Op ‘t gedrogt,
Van die onverwagte neepen,
‘t Dag-roodt dat elk heyl aanbragt,
En toelagt,
Sogt ons na het graf te sleepen.
| |
[pagina 220]
| |
Weg met al het werelts goet,
‘t Is maar roet,
Onderschyn van lieflijckheeden,
‘t Is al wat hier onderlyt, Ydelheyt,
Ydelheyt, der ydelheeden.
Ga naar margenoot+Dirt ‘s lesje lieve Dorothe,
Dat ik u dikmaals spelde,
Wanneer ik u by ‘t makke vee,
Op troost om ‘t ja woort lelde,
Dat alle werelts-staaten,
Daags drimaal kommer aaten.
De Son was naulykx langs de kim,
Der spikkelige velden,
Daar snert een wolf gelyk een schim,
En schent de versch-getelde,
Eer ‘t regt begint te daagen,
Verbluffen ons de slaagen.
- - - - - - - - | |
[pagina 221]
| |
Van die Iuffr. en Monsr.
Iuffr.
Wat ‘s van al ‘t leveren, en al ‘t steeken.
Laat ons van hoetjes maaken spreecken.
Monsr.
Een ey gelykt niet meer een ey,
Als wy gelyken ik en sy.
- - - - - - - - Gaat heen vertrout eens hof of vee,
Ie vint u haast bedroogen,
‘t Sleept al geswooren hertseer mee,
Ie siet het voor u oogen,
Wy sliepen niet wu sluymde,
Dit vetjen wy versuymde.
- - - - - - - - | |
[pagina 222]
| |
 - - - - - - - - | |
[pagina 223]
| |
Van die Iuffr. en Monsr.
Iuffr.
Die niet en kindert na den trou,
s’En is geen Mem al isse Vrou.
Monsr.
De Weên wiewen al te seer,
‘k Soek Mysjes van haar eerste eer.
- - - - - - - - ‘k Vloog op myn soete-lief,
Met innerlyck erbarmen,
‘k Bood’s spits den schapen dief,
Maar kond’ ‘t wigt niet beschermen,
Hy greep het by sijn nekke,
En stelden ‘t op een rekke.
| |
[pagina 224]
| |
Met blydtschap sijn wy ingeweydt,
Ons makke vee te hoeden
Voor dertig dagen, wat een spyt!
Alreedts keert vreugt in roeden,
Nu geeft de silvere loover,
Haar pligt ‘t rou-laaken over.
So treft den barre blixem-flits,
Geen hooven maar ook hutten,
Het diepste dal, en ‘t stylste spits,
Die ander denken dutten,
‘t Gaat endeloos oneeven,
Die endelyk ontleeven.
Schoon ons een Prince-saal toestont,
Wy lieten ons belyden,
Met ‘t leegste hutjen dat ‘er stont,
In al den kreuts der Heyde,
Geen siel ontsnapt de smaalen,
Op toppen nog in daalen.
- - - - - - - - | |
[pagina 225]
| |
Van die Iuffr. en Monsr.
Iuffr.
Voor knegjes flauwte schorteldoek,
Voor meysjes flauwte dient een broek.
Monsr.
Ik hou so veel van paart en schuyt,
Dat ‘k al het vrou-volk buyten sluyt.
- - - - - - - - ‘t Was klok-spys voor die galg-ebast,
Hy knapte ‘t tot de klaauwen,
Het scheen den schalck wat uytgevast,
Dat hy ‘t uyt oog dorst kraauwen,
Most hy ons’t vee aan bassen,
Om hem juyst te verbrassen?
| |
[pagina 226]
| |
Ga naar margenoot+O pronkje van ons vee,
Van liever lyf en leeden,
Dogt ik dat gy soo ree,
Soud aaseb ‘t hol der wreeden,
Aars tuygen onse beden,
Die daaglyckx voor u stree en.
Dat scheelt ons voor ‘s hants al te veel
In melk, in wol in teelen,
In tydt verdryf en baegequeel,
Ga naar margenoot+Pan sal de breuk wel heelen,
Kan hy ‘t ons dienstig agten,
Hy dubbelt wel de dragten.
Schep moet flauherte Dorothe
Laat ‘t pypjen u vermaaken,
Dat ons gebeurt treft and’ren mee,
Hoe soud’ het u dan raaken,
- - - - - - - - | |
[pagina 227]
| |
Van die Iuffr. en Monsr.
Iuffr.
De klok sloeg naulykx agtien jaar.
Of ik was man-sieck ‘t tuychje klaar.
Monsr.
Kom Iuffr. wil jy slaap by myn?
Ik jou sel bak, bon Marssepyn.
- - - - - - - - Als s’al ons sootje stoolen,
En dreven ons’ in hoolen.
Neen hooger niet myn Herderin,
Dit otyjen dient vergeeten,
Was ‘s ook een diertjen meer of min,
‘s Wier tyig voor de speeten,
| |
[pagina 228]
| |
De moet bevegt veel schatten,
Die s’ontsakt moetse vatten.
Ie maakt u blontsig haar maar grys,
Ay wilt u greyen stillen,
En denkt wat beters ben je wys,
Wel moeten maar niet willen;
Ga naar margenoot+Och Pan heeft ook vergeeten,
Dat ‘t hier ligt af te meeten.
Die ‘t bosch, en wildt, en al bewaakt,
Die sag den booswigt snerren,
En liet d’onnooselheyt ontschaakt,
Van ‘t stuure dier opsperren.
‘t Is al vergaafs verkreegen,
Is ons de Bosgodt teegen.
Wie weet wat ons, ons’ huys ons’ vee,
Al vorder sal ontmoeten,
Ligt staat ‘er groover wint-buy ree,
Om ons plots om te wroeten,
- - - - - - - - | |
[pagina 229]
| |
Van die Iuffr. en Monsr.
Iuffr.
Het snaaren-spel en soet gesang,
Dat trou ik al myn leeven lang.
Monsr.
Ik geef my voor een piemieuw aan,
Maar ‘t sel met trouwen wel vergaan.
- - - - - - - - Dan dog loopt om’ ellende,
Schier ende loos ten ende.
Myn eyge Boris laat u staf,
Vry ryten en verrotten,
Beveelt het sootjen die ‘t u gaf,
‘t Sal dog met ons niet hotten,
| |
[pagina 230]
| |
Ons swoegen is verlooren,
Wy sijn tot ramp gebooren.
Ga naar margenoot+Waar toe vervalje Dorothe?
Dees misslag is te byster,
Ik nam u vry voor sterker mee,
Hoe treft u dese tyster?
Wat komt van wederstreeven?
Een rondt rampsaalig leeven.
‘k Bely met u myn twede ziel,
Hy sag den vraadt aanklampen
En u naritsend op den hiel
Stantvastig met hem kampen,
‘k Beken het gaarn’ myn waarde,
Myn eene troost op aarde.
Maar nimmer gelt dat wan-besluyt,
Aan een van al de winden,
Als pan iets waardigs geeft ten buyt,
Dat hy ‘t al laat verslinden,
- - - - - - - - | |
[pagina 231]
| |
Van die Iuffr. en Monsr.
Iuffr.
Als ik sit lappen voor de ruyt,
So komt ‘er menig brakjen uyt.
Monsr.
‘t Hooft is my staag soo druyst en swaar,
Of ik den tweden Atlas waar.
- - - - - - - - Nog ons nog oyt de sijne,
Sal hy ten end’ sien quijnen.
Men siet wel wat ‘er was en is,
Dat sijn sal is verborgen,
Wat wilje na u fyl’bre gis,
Onmensch’lyk so gaan lorgen,
| |
[pagina 232]
| |
Wat wort, dat wort van boven,
Verheerlijckt of verschooven.
‘t Vertrouwen is een wiekerloon,
Laat so de moet niet sakken,
In uwe staf bestaat uw’ kroon,
Dus wilt die niet versmakken,
De wagt is ons bevoolen,
So lang daar een gaat doolen.
‘t Is al geen onspoet wat ‘er schynt,
Dat dencken is maar droomen,
In ‘t minste onheyl ‘t meest verdwynt,
Aars lukten ‘t noyt den Vroomen,
Al ‘t morren is verlooren,
Wy sijn tot lof gebooren.
Ga naar margenoot+Wel ‘t is dan wel myn soete siel,
Nu sal ‘t mijn hert wel stellen,
‘k Verfoey my dat ik dus verviel,
Dat ‘k Godt en mensch dorst quellen,
- - - - - - - - | |
[pagina 233]
| |
Van die Iuffr. en Monsr.
Iuffr.
Ik ben goed arms, en wagt den kroon
Den Hyl’gen namaals tot myn loon.
Monsr.
Die my beheyl’kt is wel bewaart,
Ik heb voorwaar een lam’ren aart.
- - - - - - - - ‘t Goet ‘t minnen en ‘t goet missen,
Doet niet als ziel vergissen.
Nu beur ik met gedult mijn lot
Hoe avontuurs beschooren,
Al miss’ ik ‘t al behalven Godt,
Daar ‘s niet een spel verlooren,
| |
[pagina 234]
| |
O Gooden leert ons lijden,
En lijdende verblyden.
Nu repje voort mijn deel-genot,
U trouste sal u volgen
Al heeft die vretbarst ‘t al verbrodt,
Die brok is nu verswolgen.
Laat ons Pan smaaklijck smeeken,
Dat hem de moordt komt steeken.
En trippelen wy boswaart in,
Vyt ‘t oog der groene heyde,
Die ‘t yverig smeken heeft in ‘t sin,
Sal ‘t bosch tot aandagt lyden,
Het ligt ontbint de sinnen,
De naarheyt strengtse binnen.
Ga naar margenoot+Myn ongemeene minne-stook,
Nu heb jet het begreepen.
Dat u gevalt dat slaagt my oo,
Laat ons dan heen gaen sleepen,
- - - - - - - - | |
[pagina 235]
| |
Van die Iuffr. en Monsr.
Iuffr.
De vryery is labbery,
O Heemel stiert den regten Hy!
Monsr.
Een speltje by de vryery
Een witter kraytje an myn sy
- - - - - - - - Af-smeeken met malkand’ren,
Dees’ smaat van ons en and’ren.
|
|