't Kortswylige steekertie
(1654)–Anoniem Kortswylige steekertie, 't– Auteursrechtvrij
[pagina 198]
| |
Stem. Princes hier kom ik by nacht.Hey nu mott ik an de mydt,
‘t Iou er spyt,
‘k Wedser nu strakx onder leyd,
Nu kan ik de gortjens tellen
Inde keet,
Dat ik sweet,
‘t Baat ‘s jaars de spellen.
Iasje die mott in de rok,
‘t Bolle jok,
Hy splist Dries een swavelstock,
- - - - - - - - | |
[pagina 199]
| |
Van die Iuffr. en Monsr.
Iuffr.
In ‘t donker word ik gaaren warm,
Onder den mantel in sijn arm,
Monsr.
Soud’ ‘k schreumen voor een wilde bles,
Ik tart den bitsen Hercules.
- - - - - - - - Hy verlucht al zyn pottagie
Vyt de bak,
groot gerak
A la menagie.
Nuchter kalfje doode vis,
‘t Puyckste is
| |
[pagina 200]
| |
Dat ‘k een bloedt verwant op disch
Smeeren, smullen, banquetteren,
Smakt een man,
inde ban,
Om vleesch en veeren.
Karremelkje suure huy,
Scheink ik luy
Op een milde kermis puy
Op prut, kool, en boone basten
Kleyn en groot,
Ongenoodt,
My komt vergasten.
Schouw myn plunje iensjes an,
Of een man
Als ik nauwer kliedt zyn kan
Daar by lust my selden ‘t eeten
Dat lapt ryck,
Zoon ten dyk,
- - - - - - - - | |
[pagina 201]
| |
Van die Iuffr. en Monsr.
Iuffr.
Ik tier niet als ik niet en brasch,
Slemparis komt my noyt ‘t onpas.
Monsr.
O Iupiter by wat planeet!
Ben ik geworpen tot myn leet.
- - - - - - - - Dat smeert de speeten.
Me dunkt ‘k allemode hoof,
Als ick stoof
Knolle schillen, raapeloos,
By nacht, op de heere assche,
Om by daag,
| |
[pagina 202]
| |
Even staag
Niet op te passen.
Niemant raad ik oyt soo stout,
Die verbrouwt
Zonder last een korrel sout,
‘k loop nu vry na spillig gysje,
Wilse nou
‘s Is myn vrou,
‘k Ben sot op ‘t meysje.
Zoo wy teelen by elkaar,
Ik verklaer
Dat ‘k als een rechtschaapen vaar,
‘t Iong broed kaarig op sel queeken,
Dat my kloek,
Rok en broek
Staag na sal spreeken.
Dat d’avont maar slegts verscheen,
‘k Was te been,
- - - - - - - - | |
[pagina 203]
| |
Van die Iuffr. en Monsr.
Iuffr.
Al ‘t houwen, trouwen is geen slag
Als m’er niet plat op leeg gaan mag.
Monsr.
Ik geef ‘t glad op jou ysre Teun,
Beraadt u nog jy weet waar ‘k weun.
- - - - - - - - ‘k Snapte na dat krotje heen,
As sy siet myn denne leeven
‘k Wedse my
Eer, ik schey,
‘t Ia woort sel geeven.
T.E. Hy het er of; |
|