't Kortswylige steekertie
(1654)–Anoniem Kortswylige steekertie, 't–
Auteursrechtvrij
[pagina 116]
| |
Myn moeder vaak myn wieg door klonk
Wyl ‘t papje was te vier,
O Hemel die dit spruytjen schonk,
Geef spruytjens uyt dit dier.
Dus voede sy my vrolyck op,
Tot op een rype trap.
Maer ik gaf ‘t Ionge mal de schop,
Wou ‘t hoofjen inde kap.
Dewyl ick dus met lompen sin,
In vryheyt blyheyt set,
Was ‘t lammetje strakx den doolweg in
En ‘t vogeltje in ‘t net.
De boomtjens, steentjes domen stom,
Die treurde om myn leet,
Om dat ick frisse jonge blom.
So naer, na ‘t grafje gleed,
Stack sonnetje sijn hoofjen op,
Dat meel en kool verquickt.
| |
[pagina 117]
| |
- - - - - - - - | |
Van die Iuffr. en Monsr.
Iuffr.
‘t Is niet al goutje dat ‘er blinkt
‘t Is niet al str. Panvis dat ‘er stinkt.
Monsr.
Ponjet, bef, ring en quik fa, la,
Sweert dat ik op myn vryen ga.
- - - - - - - - Ick doove, domme, dorre klop,
Myn kleur bleef als verblickt,
Dus ben ik onbedacht beroyt
En goet en moetje quyt,
Laat ik myn brootje ongeschoyt
Den honger kort myn tyt,
| |
[pagina 118]
| |
Dus quynend’ in het naare bos
Vol rytend’ ongediert,
Raakt sy uyt scherpe tanden los,
En los in ‘t poeltje swiert.
Doen sprack sy tot den keel in ‘t slijck,
Ay Nymphjens die ik min,
Ghy syt of eens, of nimmer ryck,
Vw hoop lyt in ‘t begin.
Dus vloot dit klopjes geefje uyt,
Wat voeght nu op haer graf,
Dat ick eens vloot de naem van bruyt
Was tot den Doot myn straf.
‘t Sa lustigh geuse klopjens dan
Lyt niet dat ‘t bruytje pryckt
Het doeckje ‘t broeckje lugten kan
En ‘t isser door verryckt.
Het roosje raeckt sijn bloosje quijt,
Als ‘t lang op steeltje staat,
| |
[pagina 119]
| |
- - - - - - - - | |
Van die Iuffr. en Monsr.
Iuffr.
Praat jy van Hylken lieve knegt?
Ay loop lier eerst jou ambagt regt.
Monsr.
Ay Niesje wilje nog niet an?
O broek, ‘k ben sulken kerrekx man.
- - - - - - - - Maar maeckt het eens sijn soeker blijdt
Sijn glants niet light vergaat.
O klooster is vol hyligheyt
En vyligheyt en raat
En onbevleckte trou beryt,
Voor die het recht in gaet.
|
|