't Kortswylige steekertie
(1654)–Anoniem Kortswylige steekertie, 't–
AuteursrechtvrijStem: Als Boxvoetje, &c.
Mortje.
Geebuuren kijkt oette, beschout het toestel,
Komt loopen, met hoopen,
Siet onse gesel,
| |
[pagina 11]
| |
- - - - - - - - | |
Van die Iuffr. en Monsr.
Iuffr.
Help Kupido sy syn als stien,
Och quam ‘er ien ik nam ‘er ien.
Monsr.
Eens sydse neen, nu wodse ja,
s’Is nu glad in myn ongena.
- - - - - - - - Kijk Iochem wil heen,
By ‘t wint in syn been,
Het baaren, het vaaren, is al syn gelel.
Iochem.
Mijn hertje dat wipt en dat wappert in ‘t wilt,
| |
[pagina 12]
| |
Wel mortje wat schortje?
Wat staaje en grilt?
Ay weest niet gestoort,
Maar breng my an boort,
En geef slegts een vaantje in ‘t Wijker schilt.
Mortje.
Wel Iochem hoe benje nu gants niet vervaart?
Myn hokje myn smokje,
Blyf by mortjes haart,
Laat loopen het schip
Soo raakj’ op gien klip,
Men schaft ‘er gien panvis op ‘t houte paart.
Iochem.
Het waay’ hoe het wil, ‘k moet hen ik sta’t ree,
Nacht vrinde, beminde,
Ik ty op de zee,
- - - - - - - - | |
[pagina 13]
| |
Van die Iuffr. en Monsr.
Iuffr.
Myn hert ontluykt als ik jongmans sie,
Korts gaf ‘er Sinter Klaas my drie.
Monsr.
Seg wilje Teunis, Keet, of Piet,
Soo lang te troggelen lust my niet.
- - - - - - - - Ick ridt nae myn Tant,
Hy toont glad gelaat,
Keer mort, of sy wipt om een haverstroo mee.
Mortje.
Ik sterrev’ in swymel, gants bokken blyf hier,
| |
[pagina 14]
| |
Ik hankte, ik jankte,
En maakte getier,
Maar ‘t was al om niet,
Hy smeet het in ‘t riedt,
Kreet langer hoe luyder, hey! maakt dog goe cier.
Doe gaf Iochem syn Vrienden het laatste woordt,
En schachte, en lachte,
Voer goets moets en hoort,
En bleete van veer’,
Nu ben ik een Heer,
Soo snapte ‘t onnoosele bok-lam voort.
Hy tobde na Injen van d’Amstel-kant,
Met singen, en springen,
Met ‘t putsje in d’hant,
En voer over zee,
Nam drie blancken mee,
Voor swabber is hy ‘er op ‘t Schip geplant.
- - - - - - - - | |
[pagina 15]
| |
Van die Iuffr. en Monsr.
Iuffr.
Hoe ongelyk is ‘t hier gedeelt,
‘k Kryg heel niet dat een aar verveelt.
Monsr.
Ik seg het selfs myn Herderin,
Noyt poeseler vlysje na myn sin.
|
|