De koninginne van Hongaryen
(1746)–Anoniem De koninginne van Hongaryen–
AuteursrechtvrijStem: Ihr Schöne höret an.Schoon dat ik onder 't groen,
Van digt getakte Boomen,
Aan frisse Waterstroomen,
Myn Amarillis zoen,
't Kan tot myn Rust niets doen
Schoon ik met duisend Kussen,
Myn Minne-vuur mag blussen,
| |
[pagina 60]
| |
En dat myn Engelin,
My gund haar Weder-min:
Schoon zy met bitt're Sugten,
Beklaagt myn Ongenugten,
En dat haar teeder Hart,
Heeft Meeley met myn Smart.
Myn ongelukkig Lot,
Geeft my dog alle Dagen,
Weer nieuwe Stof tot klagen,
En dryft met my den Spot,
Dat al myn Hoop verbrod,
Dewyl dat myn Elenden,
Onmoog'lyk kunnen ende,
Want hoe ik 't keer of wend,
'k Voorzie een droevig end:
'k Moet met myn Schoone Huwen,
Of 'k moet haar by zyn schuwen,
En ach! het een, en 't aar
Is beyde even swaar.
Myn hert van jongs af an,
Had steets een schrik van 't Huw'lyk
Ik haat dat Juk zoo gruw'lyk,
Dat ik 't niet seggen kan.
Myn Ziel ontset sig van
Die strenge Huw'lyks Wetten,
Die al 't vermaak beletten,
Dat ons de Vryheyd gaf,
En Dreygd ons tot aan 't Graf,
Met onverbreekb're Banden:
ô Droevige Offerhanden,
Van Hymens Egt-Altaar:
Wat zyn uw Boeyen swaar!
En derv' ik Amaril';
Zoo zal dat treurig derven,
| |
[pagina 61]
| |
't Begin zyn van myn Sterven:
'k Weet in dees vreemde gril,
Byna niet wat ik wil,
De Liefde trekt myn Sinnen,
Om Amarill' te minnen,
En aan de and're sy,
Vrees ik de Slaverny.
O Heemel! wat sal 't weesen?
Ik werd door duysend vreesen
Gedreeven op en neer:
Geslingert heen en weer.
Ach! Schoone was uw Hart
Gesteld gelyk het myne;
Gy zoud my niet doen kwynen
In duldelooze Smart,
En Wanhoop dus benart:
Door al te strenge proeven,
Uw Minnaers ziel niet schroeven:
Geen dwaase Wet van Eer,
Zouw uw of my zo zeer,
(Indien gy my slegts minden)
Dus al te Slaafs verbinden,
Aan yders blinde waan.
Ach! Engel laat uw raan.
In d'eerste Goude tyd
Wist niemand van dees' Banden:
Deed Min-sugt hun ontbranden,
't Was in Onnoselheyd,
Die niemand strikken breyd.
Een Kusje alleenig boeyden
Hun Zielen, die toen gloeyden,
In een volmaakter Vuur.
d'Al-teelende Natuur,
Erkend geen strenge Wetten:
| |
[pagina 62]
| |
Des wil hier eens op letten
Met Oordeel: Ziel-Voogdes!
Ach! gy bleefd myn Matres.
|
|