Het tweede deel van de koddige olipodrigo

[p. 29]

Zang: Ie fuy vôtre, &c.

O Hemel! dank zy u,
Ik ben voor 't minnen schuw,

En schep alleen behaagen in uw' macht,

Die mijne pijn genadig hebt verzacht.
Zy, die
My, als een bie,
Voor heen behaagde,
Die 'k nu eeuwig vliê,
My haten doet de braafste Maagde',
Mids de fiere pry
Veracht het heusch gevry.

Zo dikmaals als de Zon

Bestraald uw' Celadon,

[p. 30]

 

Zoo dikmaal looft hy uwe almogentheid,

 

Waar door hem sproot zulk een medogentheid,

 

Dat geen

 

Bevalligheên

 

My konnen strikken:

 

Goede Godd'lijkheên,

 

Laat ik my namaals eeuwig wrikken

 

Uit die valzigheid,

 

Mijn ziel ten zaligheid.

3.

Dan zal mijn hart en long,

 

Mijn maat - gezang en tong,

 

Gestadig zijn gereed tot uwen lof,

 

O Heerscher van het drayend Starren - hof!

 

Ik ken,

 

Dewijl ik ben

 

Vry van beminde,

[p. 31]

 

My kloekmoedigen,

 

En roepen van de Zoch Florinde;

 

Slijm, fenijn en gal

 

Zijn steeds uw' harte-val.

 

 

4.

Geen Nimf en is zoo net,

 

Zoo fix van leên gezet;

 

Al swichte Heleen voor haar Alwaardigheid,

 

Al was zy niet dan zuivere aardigheid,

 

Of is

 

Mijn heugenis

 

Geheel ontslopen,

 

Geen gedachtenis

 

Van liefde zal my immer knopen

 

In de vleyery

 

Van Joff'ren - vryery.

[p. 32]

5.

'k En min geen Juffers meer,

 

Zy zijn doch zonder eer,

 

Vergeef het my dat ik zoo hevig spreek,

 

En, met mijn tong, de goede en quade steek.

 

O neen!

 

Florinde alleen

 

My heeft geteekent;

 

Goede Godd'lijkheên,

 

Ik was, en wierd voor zot gereekent.

 

Dank, ô Hemel! u,

 

'k Ben voor het minnen schuw.

 

 

 

J. Bara.