Den koddigen opdisser. Deel 1

[p. 59]

Weer-klank op een Kusje.

Stem: Ey Echo die de dochter.

1. EEns doe de bleeke maan ging staan,

Hu hu 't heu,

En dat de zon was rusten gaan,

Hu hu 't heu,

Zoo vond ick mijn afgodin,

Doen song ick van fa la la la:

Op d'weer-klanck van de zoete min,

Fa la la la la.

2. Dit was in 't groen bewossche woudt,

Hu hu 't heu

Alwaar d'Echo haar onthoud,

Hu hu't heu

[p. 60]

 

Soo docht ick op weergalms rust,

 

Doen songh ick van fa la la la,

 

Maar in die schyn heb 'k niet gekust,

 

Fa la la la la.

 

WEER-GALM.

 

3. Komt, komt dan ach kus siecke mond;

 

Hu hu 't heu,

 

En kust u lieve Rosemont,

 

Hu hu 't heu,

 

Wel aan riep mijn verliefde ziel;

 

Soo songh ick van fa la la la

 

Soo dat ick in 't kusse heel verviel,

 

Fa la la la la.

 

4. Nuw komt de bosgoôn met haar sank,

 

Hu hu 't heu,

[p. 61]

 

En dreef wegh al de wederklank,

 

Hu hu 't heu,

 

En d'Echo riep niet als se placht,

 

Soo singh ick van fa la la la,

 

Maar 't geroep was, 'k wensch u goede nacht

 

Fa la la la la.

 

5. Wegh was doe al mijn groote vreucht,

 

Hu hu 't heu

 

Verdweene was al mijn geneught,

 

Hu hu 't heu

 

Maar Iuno riep doe uyt'er zaal,

 

Mits sang ick van fa la la la;

 

Bewaart dit op een ander maal:

 

Fa la la la la.

UYT.

de haes.