|
| |
| |
| |
Quicken.
Marcus die telt de Boomen in 't Reguliers Hof.
Hy telt de Soon op den dijck, de steenen op straat.
Hy telt al de Mannen die daer zijn in 't Vrouwen Lof.
Hy telt al de Beesten diemen jaerlijcx slaet,
Hy telt hoe veel volcx dat ter Kercken gaet,
Hy telt hoe veel sporten datter zijn in 't Verckens kot.
Hy telt al de woorden die Elsgen praet,
Hy telt al de Gorten die daer gaen in de pot,
Hy reeckent wat hy sou koopen, kreeg hy 't hoogste lot:
Want op tellen en reeckenen hy zijn sin gestelt,, heeft:
Want soud' hy anders tellen, als hy geen gelt,, heeft?
| |
| |
NImmermeer heeft de gierige genoech gespaert,
Nimmermeer is de dronckaert voor Wijn vervaert,
Nimmermeer heeft de wraeckgierige zijn leedt gewroken,
Nimmermeer wil hem de hooghertige verneeren,
Nimmermeer heeft de Pronckaert te kostelijcke kleeren,
Nimmermeer heeft de Klappaert genoegh gesproken,
Nimmermeer machmen leckere luy te kostelijck koken,
Nimmermeer geschiet goede dienst door bedwanck,
Nimmermeer is een Vryer by zijn Lief te lanck.
DE Vrysters prijsen den Nachtegael in 't Wout,
Om dat hy in Liefde leeft sonder bedwanck:
Sy prijsen die men in de Kou gevangen hout
Om de lieflijcke melody van sijnen sanck:
| |
| |
Maer de Nachtegael diese prijsen boven alle dingh,
Dat is de Nachtegael die Katrijnken vingh.
IOrden was uytermaten seer verlieft
Op een rijcke Vrijster die hy heeft gekregen,
Want alle dingh had sy dubbelt ontdieft:
Twee Tabbaerts, twee Rocken, als rijcke luy pleghen,
Twee kettens, twee riemen, die elck een pont weghen,
Twee bedden, twee deeckens, en twee paer laken,
Twee huysen in 't best van de Stadt gelegen,
Twee hondert guldens renten op 't huys van Aken,
Twee stucken lants, 't zijn geen kleyn saken,
Twee koeyen, twee Schapen, twee Varckens, twee paerden,
Twee Pijpen wijns, seer goet van smaken,
| |
| |
Twee billen, twee borsten, van grooter waerden,
Twee oogen die zijn gesicht verklaerden:
Somma 't was al dubbelt als men 't wel versint,
Jae sy was selfs dubbelt,, want sy was met kint.
TRijntien is schoon van lijf, en lang van zyen,
Blanck van Koleur, en bruyn van oogen daer by:
Dat is sy seker, dat moet ick bêlyen,
Dan sy is niet recht na miin fantasy:
Want in haer gantsche lijf en is geen courtosy:
Maer Lijsjen is schoon in alder manieren,
Nimmermeer droevich: Dan altijt even bly:
En alsse wil danssen, singen, en vreuchde hantieren,
Passeertse alle andere Venus dieren.
| |
| |
DIe noit en beminde en is niet wijs:
Die oprecht bemint en haelt geen prijs:
Maer 't meeste dat men dees siet deeren,
Dat is, als sy met al haer macht,
Haer lief ghedient hebben dach en nacht,
Niet moghen verkryghen dat sy begeeren.
Hier moghen baten geen edel maghen:
Nae deuchdelijck leven sal niemant vragen:
Sonder gelt de verstandige als een arm bloet,, sneeft:
Want huydensdaechs de Meysgens ghemeen,
Haer selven vercoopende, beminnen alleen,
Hy sy lelick of moy, die 't meeste goet,, heeft.
| |
| |
MYn Liefgen laet ons met soenen en sabben:
Ons leven verslyten dewijl het ons lust,
En niet daer op achten wat dat sy labben,
Die haren brant nu al hebben geblust:
De Sonne daelt en rijst weer in d' Oostersche kust,
De Mane vernieut haar hoorn en subijt:
Maer als wy door de doot zijn gebrocht tot rust,
Soo sullen wy slapen een langhen tijt:
Dus gheeft my dan hondert soenen met vlijt,
En dan noch duysent, ghy weet wel hoe:
Maer hondert duysent is niet eene mijt,
Al gaeft ghy my duysentich duysent daer toe:
Dus laet ons soenen tot dat wy zijn moe,
Op dat de klappers niet van ons rellen,
Dat wy malcander de soenen toe tellen.
|
|
Auteursrechtvrij