Den vermakelycken opdisser. Deel 2



[pagina 159]
Blaeuwe Scheen. Toon: Onlanghs mijn Amarillis. DOen 't gister avont doncker was Liep ick na de Meyt, Ik steeg ik stapte noest en ras. 'k Dagt my was bereyt Soete vreugt, 'k Was heel bly 'k voelde smert Druk noch ly My beklom, 't Scheen ik in vreugde swom; 'k naekte mijn Goddin.
[pagina 160]
'k Hoopte wedermin, En ly voor haar bloot Dat ik eerst in 't herte sloot. 2. Maer ach! sy met een wreet gemoet Naer een lang verhael Stiet al mijn klagen met de voet, Door haer harde taal. 't Felle woordt dat sy sprak, My in 't hert Vinnigh stak Als een mes: 'k Riep wreede moorderes Doogt ghy dit en my, Dat ik treurigh ly?
[pagina 161]
Leef ik droef die tijt Dat ghy schuwig van my zijt? 3. Ghy die my eertijdts gunst bewees, Ag! zijt ghy my sat? Gedenkt ghy niet hoe 't purper rees Als ik by u trat Soete maegt! Nog eer lang, Op het wit Van u wang, En my schonk Oogjens vol soet gelonk 'k Roep dan met geluyt Lief u wreedheyt uit;
[pagina 162]
Dat ghy my laet treen Met een blaeuw gevlakte scheen.